دوره 16، شماره 64 - ( 12-1396 )                   جلد 16 شماره 64 صفحات 566-554 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه تربیت مدرس ، majalil@ut.ac.ir
چکیده:   (2277 مشاهده)
در این پژوهش قدرت پیش‌بینی‌کنندگی ظواهر روانشناختی (هشیاری تمام و خودگفت) در موفقیت و شکست ورزشکاران ایرانی بررسی شد و در پی پاسخ به این سؤال که قدرت پیش‌بینی‌کنندگی موفقیت و شکست با کدام ظواهر روانشناختی است؟. ناظران، کارشناسان و تماشاچیان اغلب به ورزشکاران می‌گویند ورزش 95 درصد ذهنی است، و باخت را ناشی از علل روانشناختی و یا عدم هشیاری تمام می‌دانند اما به‌نظر نمی‌رسد بدانند که قدرت پیش‌بینی‌کنندگی ظواهر روانشناختی چگونه است (گاردنر و مور، 2013). هدف این مقاله بررسی و تبیین ارتباط میان هشیاری تمام و نوع خود گفت بر موفقیت و شکست ورزشکاران حرفه‌ای ایرانی است. از بین دانشجویان حاضر در دوازدهمین المپیک دانشجویی 112 نفر داوطلب شرکت در پژوهش با میانگین سنی 5/26 انتخاب و مورد مطالعه قرارگرفتند. ورزشکاران به پرسشنامه‌های، اجرای روان، پنج بعدی هشیاری تمام- فرم کوتاه تمام (بائر و همکاران، 2006) و خودگفت خودکار ورزشی (2009) پاسخ دادند. از یافته‌ها همبستگی مثبت بین اجرای روان و هشیاری تمام (44/0 = r) تأیید شد. تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که هشیاری تمام به‌طور قابل توجهی پیش‌بینی‌کننده اجرای روان است (50/395 = F [1، (1-111]، 0/001p<). خودگفت منفی و مثبت با هر دو اجرای روان (0/52- =r  و0/59=r) و هشیاری تمام (0/45- r= 0/23 r=) همبستگی دارد. نوع خودگفت (مثبت، منفی و ترکیبی) بر اجرای روان و هشیاری تمام با برآورد 51% و 22% از واریانس کل پیش‌بینی‌کننده بود. بدین‌ترتیب نتایج بیانگراین است که خودگفت مثبت به افزایش و تسهیل اجرای روان، در مقابل خودگفت منفی، مانع یا کاهنده اجرای روان است. و افراد پیروز سطوح بالاتری از اجرای روان، هشیاری تمام، خودگفت مثبت و سطوح پایین‌تر از خودگفت منفی، در مقایسه با افراد ناموفق ازخود نشان دادند.     
متن کامل [PDF 324 kb]   (1415 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/4/13 | پذیرش: 1398/4/13 | انتشار: 1398/4/13

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.