استادیار، گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران ، z.golmakani@gmail.com
چکیده: (2034 مشاهده)
زمینه: مطالعات متعددی نشان داده است که خودکارآمدی و کمالگرایی با اهمالکاری تحصیلی رابطه دارند؛ اما پژوهشی که به تدوین مدل پیشبینی اهمالکاری تحصیلی براساس خودکارآمدی اجتماعی و کمالگرایی: نقش واسطهای هیجانات پیشرفت پرداخته باشد، مفعول مانده است.
هدف: هدف پژوهش حاضر تدوین مدل پیشبینی اهمالکاری تحصیلی براساس خودکارآمدی اجتماعی و کمالگرایی: نقش واسطهای هیجانات پیشرفت بود.
روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تمامی دانشآموزان پسر پایه دوازدهم شهر مشهد در سال تحصیلی 98-1397 بود. از بین 1200 نفر، تعداد 290 نفر به روش نمونهگیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامههای اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، پرسشنامه هیجانات پیشرفت پکران و همکاران (2007)، سیاهه شناختارهای کمالگرایی کوبوری (2006) و پرسشنامه ابعاد خودکارآمدی موریس (2001) بود. دادهها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در SPSS-22 و AMOS -24 تجزیهوتحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه منفی و معناداری بین خودکارآمدی اجتماعی، استانداردهای فردی و هیجانات پیشرفت مثبت با اهمالکاری تحصیلی وجود داشت. همچنین رابطه مثبتی بین نگرانی مفرط در مورد اشتباهات و هیجانات پیشرفت منفی با اهمالکاری تحصیلی وجود داشت (0/05 >P). نتایج تحلیل مسیر حاکی از برازش مناسب مدل بود که نگرانی مفرط درباره اشتباهات به صورت مستقیم و هم از طریق هیجانات پیشرفت (مثبت و منفی)؛ و خودکارآمدی اجتماعی فقط به صورت غیرمستقیم و از طریق هیجانات پیشرفت (مثبت و منفی) توانستند اهمالکاری تحصیلی را پیشبینی کنند (0/05 >P).
نتیجهگیری: خودکارآمدی اجتماعی و کمالگرایی در کنار سایر عوامل از جمله هیجانات پیشرفت؛ نقش مهمی در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی دارند و لزوم توجه به این عوامل بر برنامههای کاهش اهمالکاری تحصیلی ضروری است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1399/9/10 | پذیرش: 1399/11/10 | انتشار: 1401/5/8
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |