پیام خود را بنویسید
دوره 20، شماره 105 - ( پاییز 1400(آذر)، 1400 )                   جلد 20 شماره 105 صفحات 1512-1493 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

zarei F, Asadpour E, Mohsenzadeh F. (2021). The efficacy of acceptance and commitment based therapy on marital satisfaction and self-efficiency of mothers with children with cerebral palsy. Journal of Psychological Science. 20(105), 1493-1512. doi:10.52547/JPS.20.105.1493
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1278-fa.html
زارعی فرشاد، اسدپور اسماعیل، محسن زاده فرشاد. اثربخشی درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی و خودکارآمدی مادران دارای فرزندان با فلج مغزی مجله علوم روانشناختی 1400; 20 (105) :1512-1493 10.52547/JPS.20.105.1493

URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1278-fa.html


استادیار، گروه مشاوره و راهنمایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران(نویسنده مسئول) ، dr.iasadpour@khu.ac.ir
چکیده:   (1349 مشاهده)
زمینه: مادران کودکان با فلج مغزی به دلیل وجود کودک مبتلا به فلج مغزی، مستعد فشارهای اجتماعی، اقتصادی، هیجانی و خانوادگی هستند که به کاهش رضایت زناشویی و ادراک کارآمدی آن ­ها منجر می ­شود. تحقیقات نشان داده است که درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد روی­ آوردی حمایتی است که بر رابطه و پذیرش ارزش‌های فردی و خانوادگی تاکید دارد و آگاهی و پذیرش را همراه با راهبردهای تعهد و تغییر رفتار به‌منظور افزایش انعطاف‌پذیری روانشناختی به کار می‌گیرد که موجب افزایش رضایت زوجین و خودکارآمدی آنان گردیده است اما در زمینه انجام این مداخله بر روی مادران دارای کودک فلج مغزی شکاف تحقیقاتی وجود دارد.
هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت زناشویی و خودکارآمدی مادران دارای فرزندان با فلج مغزی بود.
روش: پژوهش حاضر از نظر هدف یک پژوهش کاربردی و از نظر جمع ­آوری داده ­ها، شبه آزمایشی از نوع گروه­ های نابرابر است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای فرزندان با فلج مغزی مراجعه‌کننده به مراکز آموزشی و توان‌بخشی معلولین جسمی حرکتی شهر کرمانشاه در سال 1399 بود. نمونه پژوهش 23 نفر از مادران داوطلب بودند که به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب و به ­طور تصادفی در دو گروه آزمایشی درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد (10 نفر) و گروه گواه (13 نفر) جایگزین شدند. برای جمع ­آوری داده ­ها از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (1997) و خودکارآمدی شرر (1982) استفاده شد. گروه آزمایشی 12 جلسه 90 دقیقه­ای درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد با توجه به روی­آورد هیز (2008) را به‌صورت هفته ­ای یک‌بار دریافت کردند و گروه گواه مداخله ­ای دریافت نکرد. داده ­ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط تحلیل شدند.
یافته ­ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس آمیخته با اندازه­ گیری مکرر نشان داد که درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت زناشویی و خودکارآمدی مادران دارای فرزندان با فلج مغزی مؤثر است (0/001 P).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته ­های حاصل از این پژوهش، می­ توان رضایت زناشویی و خودکارآمدی مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی را با به کارگیری درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد بهبود بخشید.
متن کامل [PDF 1174 kb]   (794 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/3/6 | پذیرش: 1400/9/10 | انتشار: 1400/9/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به مجله علوم روانشناختی است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-ND 4.0 | Journal of Psychological Science

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)