آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 21، شماره 109 - ( بهار 1401(فروردین) 1401 )
جلد 21 شماره 109 صفحات 122-107 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
mohammadi N, Sadri Damirchi E, Sheykholeslami A, Ghamari Givi H. (2022). The efficacy of crisis intervention program on adaptive and maladaptive regulation strategies of people with coronary heart disease crisis. Journal of Psychological Science. 21(109), 107-122. doi:10.52547/JPS.21.109.107
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1284-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1284-fa.html
محمدی نسیم، صدری دمیرچی اسماعیل، شیخ الاسلامی علی، قمری گیوی حسین. اثربخشی برنامه مداخله در بحران بر راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان در افراد درگیر بحران بیماری کرونا مجله علوم روانشناختی 1401; 21 (109) :122-107 10.52547/JPS.21.109.107
دانشیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران (نویسنده مسئول) ، e.sadri@uma.ac.ir
چکیده: (1070 مشاهده)
زمینه: با توجه به اعلام سازمان بهداشت جهانی از شیوع کووید-19 به عنوان پاندمی جهانی نام برده که منجر به هیجانات منفی در افراد درگیر شده و از آنجا که تحقیقات نشان داده است آموزش راهبردهای نظم جویی شناختی هیجانی بر افراد دارای هیجانات منفی مؤثر است بنابراین آیا برنامه مداخله ای متکی بر راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان در افراد درگیر بحران بیماری کرونا اثربخش است؟
هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه مداخله در بحران بر راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان در افراد درگیر بحران بیماری کرونا انجام گرفت.
روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری را تمامی افراد درگیر بحران بیماری کرونا شهر رشت در سال 1399، تشکیل دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس 30 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 10 جلسه برنامه‌ی مداخله در بحران را دریافت نمودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از فرم کوتاه نسخه فارسی پرسشنامه نظم‌جویی شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2005) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که بین میانگین‌های تعدیل شده گروه آزمایش و گواه از لحاظ راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان تفاوت معناداری وجود دارد. بدین صورت که برنامه‌ی مداخله در بحران باعث افزایش راهبردهای سازش‌یافته و کاهش راهبردهای سازش نایافته افراد دچار بحران بیماری کرونا شده بود. به طور خاص این برنامه در راهبردهای سازش یافته در مؤلفه های کم اهمیت‌شماری، تمرکز مجدد بر برنامه‌ریزی، ارزیابی مجدد مثبت، پذیرش و تمرکز مجدد مثبت و در راهبردهای سازش نایافته در مؤلفه های ملامت خویش، ملامت دیگران، نشخوارگری و فاجعه سازی موجب بهبود وضعیت آزمودنی ها گردید، بنابراین فرضیه‌ی پژوهش مبنی بر اثربخشی برنامه‌ی مداخله در بحران بر راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان افراد دچار بحران بیماری کرونا مورد تأیید قرار گرفت (0/01 >p).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت استفاده از برنامه‌ی مداخله در بحران می‌تواند موجب افزایش راهبردهای سازش یافته نظم‌جویی شناختی هیجان و کاهش راهبردهای سازش نایافته در افراد دچار بحران بیماری کرونا شده و از این طریق هیجان های افراد را کنترل نماید در نتیجه موجب بهبود شرایط روانی افراد دچار بحران گردد
هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه مداخله در بحران بر راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان در افراد درگیر بحران بیماری کرونا انجام گرفت.
روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری را تمامی افراد درگیر بحران بیماری کرونا شهر رشت در سال 1399، تشکیل دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس 30 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 10 جلسه برنامه‌ی مداخله در بحران را دریافت نمودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از فرم کوتاه نسخه فارسی پرسشنامه نظم‌جویی شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2005) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که بین میانگین‌های تعدیل شده گروه آزمایش و گواه از لحاظ راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان تفاوت معناداری وجود دارد. بدین صورت که برنامه‌ی مداخله در بحران باعث افزایش راهبردهای سازش‌یافته و کاهش راهبردهای سازش نایافته افراد دچار بحران بیماری کرونا شده بود. به طور خاص این برنامه در راهبردهای سازش یافته در مؤلفه های کم اهمیت‌شماری، تمرکز مجدد بر برنامه‌ریزی، ارزیابی مجدد مثبت، پذیرش و تمرکز مجدد مثبت و در راهبردهای سازش نایافته در مؤلفه های ملامت خویش، ملامت دیگران، نشخوارگری و فاجعه سازی موجب بهبود وضعیت آزمودنی ها گردید، بنابراین فرضیه‌ی پژوهش مبنی بر اثربخشی برنامه‌ی مداخله در بحران بر راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان افراد دچار بحران بیماری کرونا مورد تأیید قرار گرفت (0/01 >p).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت استفاده از برنامه‌ی مداخله در بحران می‌تواند موجب افزایش راهبردهای سازش یافته نظم‌جویی شناختی هیجان و کاهش راهبردهای سازش نایافته در افراد دچار بحران بیماری کرونا شده و از این طریق هیجان های افراد را کنترل نماید در نتیجه موجب بهبود شرایط روانی افراد دچار بحران گردد
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)