زمینه: پژوهش ­های پیشین به طور گسترده، عوامل مرتبط باسازگاری اجتماعی را شناسایی کرده ­اند، اما علی‌رغم اهمیت قابل توجه نقش روابط اولیه، سبک‌های دلبستگی و تأثیرات آن در روابط آتی، مطالعات اندکی به بررسی ارتباط بین سبک‌های دلبستگی و سازگاری اجتماعی پرداخته‌اند. باتوجه به اهمیت تحولی دوران نوجوانی و تغییرات غیرقابل اغماض آن در روابط اجتماعی، درک کافی از نقش نظم‌دهی‌شناختی هیجان در تبیین سازگاری اجتماعی وجود ندارد. همچنین می توان گفت فقدان راهبردهای سازش یافته نظم‌دهی‌شناختی هیجان از عوامل اساسی ناسازگاری در دوران نوجوانی است.
هدف: پژوهش حاضر باهدف پیش‌بینی سازگاری اجتماعی بر اساس سبک‌های دلبستگی‌ و نظم‌دهی‌شناختی هیجان انجام شد.
روش: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. در این پژوهش 337 دانش‌آموز دختر در مقطع دبیرستان به روش نمونه­ گیری دردسترس انتخاب شدند. از شرکت‌کنندگان درخواست شد تا مقیاس سازگاری بل (بل، 1934)، مقیاس دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیور، 1987) و مقیاس نظم‌دهی‌شناختی هیجان (گارنفسکی و کرایج، 2006) را تکمیل کنند. برای تحلیل داده‌های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد و کلیه مراحل با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 21 انجام گرفت.
یافته­ ها: نتایج پژوهش نشان داد که با افزایش نمره فرد در راهبردهای سازش یافته نظم‌دهی‌شناختی هیجان (0/05  p<، 0/6 r=) و سبک دلبستگی ایمن (0/05 p< ، 0/49 =r) سازگاری اجتماعی افزایش می‌یابد. از سوی دیگر نتایج پژوهش نشان داد که با کاهش نمره فرد در راهبردهای سازش نایافته نظم‌دهی‌شناختی هیجان (0/05 p< ، 0/54- =r)، سبک دلبستگی دوسوگرا (0/05 p< ، 0/31- = r) و سبک دلبستگی اجتنابی (0/05 p< ، 0/30- =r) سازگاری اجتماعی افزایش می‌یابد. نتایج پژوهش همچنین نشان داد که ترکیب متغیرهای پژوهش به‌طور معنی‌داری با سازگاری اجتماعی رابطه دارند و 54 درصد از واریانس آن را تبیین می‌کنند ( 0/05 p< ، 0/54 = R²).
نتیجه‌گیری: وجود حساسیت و پاسخگویی در مراقبت و هیجان‌ها نقشی اساسی در سازگاری اجتماعی دارند. استفاده از مداخلات مبتنی برترمیم سبک‌های دلبستگی و آموزش راهبردهای سازش یافته نظم دهی شناختی هیجان در ارتقاء سازگاری اجتماعی مؤثر است