دوره 21، شماره 120 - ( زمستان 1401 (اسفند)، 1401 )
جلد 21 شماره 120 صفحات 2467-2449 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران. ، maryam.bahrami@kiau.ac.ir
چکیده: (676 مشاهده)
زمینه: طرحواره‌های هیجانی مشکل‌ساز نه تنها با احساسات، بلکه با اختلافات زناشویی، کاهش ذهن‌آگاهی، دیدگاهی منفی در باره هیجانات خود و راهبردهای مقابله‌ای مشکل‌ساز مانند اجتناب، نشخوار فکری یا سرزنش خود و دیگران مرتبط هستند. از سوی دیگر، همدلی با توانایی درک تجربه عاطفی دیگران، شاخص‌های بهزیستی روانشناختی را افزایش می‌دهد و کیفیت طرحواره‌های هیجانی را بهبود می‌بخشد. پژوهش‌ها حاکی از اثربخشی درمان تلفیقی پذیرش و تعهد با شفقت بر نگرانی، نشخوار فکری، اضطراب اجتماعی و روابط زوجین می‌باشد، اما در زمینه کاربرد این درمان در جامعه مورد مطالعه، شکاف تحقیقاتی وجود دارد.
هدف: پژوهش‌حاضر به دنبال بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت به خود بر طرحواره‌های هیجانی و همدلی زوجین بود.
روش: روش پژوهش، شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام زوجینی بود که در نیمه اول سال ۱۴۰۰ به مراکز مشاوره شهر تهران مراجعه کردند. حجم نمونه ۳۶ نفر و روش نمونه‌گیری، هدفمند با جایگزینی تصادفی بود. گروه آزمایش، مداخلات را به صورت ۸ جلسه هفتگی ۹۰ دقیقه‌ای گروهی دریافت کرد. ابزار پژوهشی، مقیاس طرحواره‌های هیجانی لیهی II (۲۰۰۲) و مقیاس همدلی اساسی جولیف و فارینگتون (۲۰۰۶) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته و نرم‌افزار تحلیل آماری ۲۵-SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد مداخله شناختی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت به خود، به صورت معناداری متغیر طرحواره‌های هیجانی (0/001 >P) و متغیر همدلی (0/001 >P) را تحت تأثیر قرار داده است. نتایج پیگیری حاکی از پایداری اثربخشی بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت به خود، مداخله‌ای مؤثر بر طرحواره‌های هیجانی و همدلی زوجین است. بنابراین برای اصلاح طرحواره‌های هیجانی مشکل‌ساز و افزایش همدلی زوجین می‌توان از مداخلات شناختی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت به خود استفاده کرد.
هدف: پژوهش‌حاضر به دنبال بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت به خود بر طرحواره‌های هیجانی و همدلی زوجین بود.
روش: روش پژوهش، شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام زوجینی بود که در نیمه اول سال ۱۴۰۰ به مراکز مشاوره شهر تهران مراجعه کردند. حجم نمونه ۳۶ نفر و روش نمونه‌گیری، هدفمند با جایگزینی تصادفی بود. گروه آزمایش، مداخلات را به صورت ۸ جلسه هفتگی ۹۰ دقیقه‌ای گروهی دریافت کرد. ابزار پژوهشی، مقیاس طرحواره‌های هیجانی لیهی II (۲۰۰۲) و مقیاس همدلی اساسی جولیف و فارینگتون (۲۰۰۶) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته و نرم‌افزار تحلیل آماری ۲۵-SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد مداخله شناختی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت به خود، به صورت معناداری متغیر طرحواره‌های هیجانی (0/001 >P) و متغیر همدلی (0/001 >P) را تحت تأثیر قرار داده است. نتایج پیگیری حاکی از پایداری اثربخشی بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت به خود، مداخله‌ای مؤثر بر طرحواره‌های هیجانی و همدلی زوجین است. بنابراین برای اصلاح طرحواره‌های هیجانی مشکل‌ساز و افزایش همدلی زوجین می‌توان از مداخلات شناختی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت به خود استفاده کرد.
شماره‌ی مقاله: 8
واژه‌های کلیدی: زوجین، درمان شناختی مبتنی بر پذیرش و تعهد، تمرکز بر شفقت به خود، طرحواره‌های هیجانی، همدلی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |