دوره 18، شماره 75 - ( 3-1398 )
جلد 18 شماره 75 صفحات 348-337 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان) ، smanshaee@yahoo.com
چکیده: (2228 مشاهده)
زمینه: تحقیقات نشان داده است که بیماری‌های فیزیولوژیک و مزمن مانند روماتیسم می تواند فرآیندهای روانشناختی، ارتباطی، اجتماعی و هیجانی کودکان را با آسیب مواجه سازد.آیا درمانگری از طریق ذهن آگاهی می تواند به کاهش این آسیب ها منجر شود؟ هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمانگری ذهن‌آگاهی کودک‌محور بر شدت درد کودکان مبتلا به رماتیسم انجام گرفت. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل کودکان مبتلا به رماتیسم شهر اصفهان در سه ماهه پاییز سال 1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 کودک مبتلا به رماتیسم با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش مداخله ذهن‌آگاهی کودک‌محور (بوردیک، 1396) را طی سه ماه در 10 جلسه 60 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه مورد استفاده شامل پرسشنامه درد مک‌گیل (ملزاک، 1997) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمانگری ذهن‌آگاهی بر شدت درد کودکان مبتلا به رماتیسم تأثیر معناداری داشته است (0/001p<). علاوه بر این نتایج نشان داد که این درمانگری توانسته تأثیر خود را در زمان نیز به شکل معناداری حفظ نماید (0/001p<). میزان تأثیر آماری درمانگری ذهن‌آگاهی بر شدت درد کودکان مبتلا به رماتیسم 90 درصد بود. نتیجه‌گیری: می‌توان چنین نتیجه گرفت که درمانگری ذهن‌آگاهی با بهره‌گیری از فنونی همانند افکار، هیجانات و رفتار آگاهانه می‌تواند به عنوان یک درمانگری کارآمد جهت کاهش شدت درد کودکان مبتلا به رماتیسم مورد استفاده گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |