دوره 17، شماره 68 - ( 8-1397 )                   جلد 17 شماره 68 صفحات 499-491 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی ، iranpour1000@yahoo.com
چکیده:   (3384 مشاهده)
زمینه: دیابت نوع دو یکی از بیماری ­های مزمنی است که به سبب مشکلات جسمانی، احتمال ابتلا به اختلال­ های روانی را افزایش می­دهد. از این­ رو مداخلات روان­ شناختی، احتمالا می ­توانند تغییرات مثبتی در شاخص­ های فعالیت ایمنی و روان­ شناختی بدن ایجاد کنند. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ درمان شناختی رفتاری با ذهن­ آگاهی بر روان ­درستی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع نیمه­ آزمایشی با طرح پیش ­آزمون- پس­ آزمون سه گروهی بود. جامعۀ آماری، شامل کلیه بیماران مبتلا دیابت به نوع 2 و عضو انجمن حمایت از بیماران دیابتی تهران در سال 1397 بود. از بین آنها 60 نفر به تصادف انتخاب شدند. پس از اجرای اولیۀ پیش ­آزمون روان­ درستی ریف (1989)، 48 نفر دارای کم ­ترین نمرۀ روان­ درستی، انتخاب و به تصادف در سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. داده­ ها از طریق تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بن ­فرونی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ­ها: بر اساس نتایج حاصل، هر دو روش مداخلاتی شناختی رفتاری (0/05p<) و ذهن­ آگاهی  (0/05p<)  به­ طور معناداری موجب افزایش سطح روان ­درستی بیماران گردید؛ اما میزان تأثیر مداخله­ های شناختی- رفتاری بر افزایش روان­ درستی بیشتر از آموزش­ های ذهن ­آگاهی بیماران بود (0/01p<). نتیجه­ گیری: بر این اساس، مداخلۀ شناختی رفتاری با تغییر باورهای بیمار، بهتر از مداخله رقیب به بیمار در فراگیری و تمرین مهارت­ های مقابله با مسائل روانی ناشی از بیماری کمک می­ کند.
متن کامل [PDF 986 kb]   (2187 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/4/23 | پذیرش: 1398/4/23 | انتشار: 1398/4/23

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.