تابستان 1403(تیر)،
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
استاد، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم‌انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران. ، rasolroshan@yahoo.com
چکیده: (114 مشاهده)
زمینه: توجه و بازداری پاسخ از مشکلات دانشآموزان نارسانویس هست که به درمان آن توجه چندانی نشده، لذا نیازمند مداخلات روانشناختی جدید از جمله توان‌بخشی شناختی است.
هدف: مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی توان‌بخشی شناختی بر توجه و بازداری پاسخ دانشآموزان نارسانویس انجام شد.
روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دوره پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه دوم و سوم ابتدایی مبتلابه اختلال نارسانویسی منطقه 15 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که از مدارس عادی به مرکز مشاوره شرق ارجاع داده شده بودند. 14 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند؛ و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای‌دهی شدند و به پرسشنامه‌های تشخیصی نارسانویسی یعقوبی و همکاران (1400)، آزمون توجه انتخابی، تمرکز و تلاش مندی بریکن کمپ (2002) و آزمون برو- نرو هافمن (1984) پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش به مدت ۱0 جلسه 60 دقیقه‌ای برنامه آموزش توان‌بخشی توجه و حافظه آرام نجاتی (1397) را دریافت کردند، ولی برای گروه گواه فقط آموزش‌های مدرسه ارائه شد. بعد از جلسات آموزش پس‌آزمون اجرا شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش توان‌بخشی شناختی بر بهبود توجه و بازداری پاسخ دانشآموزان نارسانویس در مقایسه با گروه گواه مؤثر بود و این نتایج در دوره پیگیری تداوم داشت (0/01 >P).
نتیجه‌گیری: آموزش توان‌بخشی شناختی با ایجاد محیط جذاب آموزشی میتواند به عنوان یک درمان مکمل در کنار مداخلات آموزشی دیگر برای افزایش توجه و بازداری استفاده شود.
هدف: مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی توان‌بخشی شناختی بر توجه و بازداری پاسخ دانشآموزان نارسانویس انجام شد.
روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دوره پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه دوم و سوم ابتدایی مبتلابه اختلال نارسانویسی منطقه 15 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که از مدارس عادی به مرکز مشاوره شرق ارجاع داده شده بودند. 14 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند؛ و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای‌دهی شدند و به پرسشنامه‌های تشخیصی نارسانویسی یعقوبی و همکاران (1400)، آزمون توجه انتخابی، تمرکز و تلاش مندی بریکن کمپ (2002) و آزمون برو- نرو هافمن (1984) پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش به مدت ۱0 جلسه 60 دقیقه‌ای برنامه آموزش توان‌بخشی توجه و حافظه آرام نجاتی (1397) را دریافت کردند، ولی برای گروه گواه فقط آموزش‌های مدرسه ارائه شد. بعد از جلسات آموزش پس‌آزمون اجرا شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش توان‌بخشی شناختی بر بهبود توجه و بازداری پاسخ دانشآموزان نارسانویس در مقایسه با گروه گواه مؤثر بود و این نتایج در دوره پیگیری تداوم داشت (0/01 >P).
نتیجه‌گیری: آموزش توان‌بخشی شناختی با ایجاد محیط جذاب آموزشی میتواند به عنوان یک درمان مکمل در کنار مداخلات آموزشی دیگر برای افزایش توجه و بازداری استفاده شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |