دوره 23، شماره 134 - ( بهار 1403(اردیبهشت)، 1403 )
جلد 23 شماره 134 صفحات 146-131 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ، Ikashanimoradi@gmail.com
چکیده: (1153 مشاهده)
زمینه: تولد یک کودک دارای کم‌توانی ذهنی می تواند شرایط دشواری را برای والدین و دیگر اعضای خانواده به همراه بیاورد، چون والدین به طور غیرمنتظره ای در یک معمای دشوار عاطفی گرفتار می شوند که به خاطر طبیعت غیرمنتظره این مشکل و تمایلات ذاتی برای نگهداری از فرزندان‌شان، ناراحتی و نگرانی بیشتری را تحمل می کنند. در نتیجه توان عملکرد در شرایط ناگوار برایشان سخت تر می شود و نمی توانند در این شرایط هیجانات خود را به خوبی مدیریت کنند. همچنین این مادران به دلیل نداشتن بهزیستی روانشناختی بالا، دچار تنش های بیشتری می شوند.
هدف: هدف از پژوهش حاضر، تدوین مدل ساختاری بهزیستی روانشناختی مادران دارای کودک با کم‌توانی ذهنی بر اساس هستۀ ارزشیابی خود با میانجی گری احساس کهتری بود.
روش: روش پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی و مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه والدین دارای کودک با کم توانی هوشی هستند که درشهر تهران در سال 1402-1401) تحت پوشش سازمان بهزیستی بودندو از سازمان بهزیستی خدمات دریافت می کنند. حجم نمونه در پژوهش حاضر نیز با در نظر گرفتن احتمال اُفت نمونه‌ها ۳۰۰ نفر از شهر تهران، در نظر گرفته شد. روش نمونهگیری مورد استفاده نیز به صورت در دسترس بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989)، هستۀ ارزشیابی خود (جاج و همکاران، 2003) و شاخص مقایسه ای احساس کهتری (دیکسون و استرانو، 1990) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 25 و مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار Lisrel نسخه 8/8 تحلیل شد.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد ضریب مسیر کل (مجموع ضرایب مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم) بین هستۀ ارزشیابی خود با بهزیستی روانشناختی معنادار بود (0/001 =p، 0/481- =
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد با توجه به این که والدین دارای کودکان با کم‌توانی ذهنی در قیاس با والدین کودکان عادی، تنیدگی بالاتری را تجربه می‌کنند، لذا بهتر است پژوهش‌های گسترده تری با نمونه های بیشتر در این خانواده ها انجام شود.
هدف: هدف از پژوهش حاضر، تدوین مدل ساختاری بهزیستی روانشناختی مادران دارای کودک با کم‌توانی ذهنی بر اساس هستۀ ارزشیابی خود با میانجی گری احساس کهتری بود.
روش: روش پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی و مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه والدین دارای کودک با کم توانی هوشی هستند که درشهر تهران در سال 1402-1401) تحت پوشش سازمان بهزیستی بودندو از سازمان بهزیستی خدمات دریافت می کنند. حجم نمونه در پژوهش حاضر نیز با در نظر گرفتن احتمال اُفت نمونه‌ها ۳۰۰ نفر از شهر تهران، در نظر گرفته شد. روش نمونهگیری مورد استفاده نیز به صورت در دسترس بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989)، هستۀ ارزشیابی خود (جاج و همکاران، 2003) و شاخص مقایسه ای احساس کهتری (دیکسون و استرانو، 1990) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 25 و مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار Lisrel نسخه 8/8 تحلیل شد.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد ضریب مسیر کل (مجموع ضرایب مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم) بین هستۀ ارزشیابی خود با بهزیستی روانشناختی معنادار بود (0/001 =p، 0/481- =
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد با توجه به این که والدین دارای کودکان با کم‌توانی ذهنی در قیاس با والدین کودکان عادی، تنیدگی بالاتری را تجربه می‌کنند، لذا بهتر است پژوهش‌های گسترده تری با نمونه های بیشتر در این خانواده ها انجام شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |