دوره 18، شماره 73 - ( 1-1398 )                   جلد 18 شماره 73 صفحات 142-133 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه سیستان و بلوچستان ، farhad_kahraz@ped.usb.ac.ir
چکیده:   (2540 مشاهده)
زمینه: تحقیقات نشان داده است که طرحواره درمانگری و  زوج‌درمانگری هیجان ­مدار بر بهبود رضایت از زندگی مؤثر است، اما آیا  زوج‌درمانگری هیجان­ مدار و طرحواره درمانگری به شکل گروهی بر رضایت از زندگی موثر است و کدام یک تاثیر بیشتری دارد؟ هدف: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانگری و زوج‌درمانگری هیجان ­مدار بر رضایت از زندگی و طرحواره­ های سازش نایافته زوجین انجام شد. روش: این پژوهش نیمه­ آزمایشی با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. از بین زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد، تعداد 50 زوج دارای مشکلات زناشویی با مصاحبه غربال شد. سپس، از بین این زوجین، 24 زوج به‌صورت تصادفی در گروه‌ها قرار گرفتند. 8 جلسه زوج‌درمانگری هیجان ­مدار (جانسون، 2012) و 11 جلسه طرحواره درمانگری (یانگ، 1999) اجرا شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسشنامه رضایت از زندگی دینر، ایمونس، لارسن و گریفین (1984) و طرحواره ­های سازش نایافته یانگ (1991) بهره برده شد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که طرحواره درمانگری باعث افزایش رضایت از زندگی و کاهش طرحواره­ های سازش نایافته زوجین شد، همچنین زوج‌درمانگری هیجان مدار موجب افزایش رضایت از زندگی و کاهش طرحواره­ های سازش نایافته زوجین شد (0/001>p). نتیجه ­گیری: نتایج نشان‌دهنده تأثیر مثبت طرحواره درمانگری و زوج‌درمانگری بر روی طرحواره­ های سازش نایافته و رضایت زندگی زوجین بود و این دو روش به شکل یکسانی توانسته‌اند تأثیرگذار باشند. بنابراین نمی‌توان گفت که یکی نسبت به دیگری برتری دارد.
متن کامل [PDF 706 kb]   (2276 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1398/3/1 | انتشار: 1397/12/24

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.