آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
تابستان 1404(شهریور)،
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
استاد ممتاز روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران. تهران، ایران. ، afrooz@ut.ac.ir
چکیده: (19 مشاهده)
زمینه: مردان متأهل دچار اعتیاد، به دلیل مسئولیت‌های خانوادگی و انتظارات اجتماعی، بیش از دیگران در معرض آسیب‌های ناشی از اعتیاد قرار دارند. در همین راستا، برنامه‌های درمانی متعددی برای بهبود وضعیت افراد مبتلا به اعتیاد ارائه شده‌اند که برخی از آنها به ابعاد روانشناختی، معنوی و خانوادگی این افراد توجه ویژه‌ای دارند. علی‌رغم شواهد موجود در خصوص اثرات مثبت معنویت و حمایت خانواده بر درمان اعتیاد، هنوز شکاف‌های پژوهشی مهمی در این حوزه وجود دارد.
هدف: هدف اصلی این پژوهش، تدوین و ارزیابی اثربخشی برنامه درمانی یکپارچه توحیدی خانواده‌محور بر افزایش بهزیستی روانشناختی و عزت نفس مردان معتاد به مواد بود.
روش: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی مردان متأهل دچار اعتیاد شهرستان یزد در سال 1402 بود که از این میان 30 خانواده با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به مقیاس بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) و مقیاس عزت نفس (روزنبرگ، 1965) پاسخ دادند. مشارکتکنندگان در گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای بسته درمانی محق‌ساخته را دریافت کردند در حالی که گروه گواه تا پایان دوره پیگیری هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و نسخه 27-SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافتههای پژوهش نشان دادکه برنامه درمانی یکپارچه توحیدی خانواده‌محور بر افزایش بهزیستی روانشناختی و مولفههای آن و همچنین بر بهبود عزتنفس مردان معتاد به مواد در مراحل مداخله و پیگیری مؤثر واقع شده و دارای اثربخشی معنادار بین گروه‌های آزمایش و گروه گواه است (05/0 >P).
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافتههای پژوهش با استفاده از برنامه درمانی یکپارچه توحیدی خانواده‌محور، میتوان بهزیستی روانشناختی و عزت نفس را در مردان مبتلا به اعتیاد بهبود و ارتقا داد. یافتههای مذکور میتواند برای کمک به این گروه از افراد توسط مددکاران اجتماعی، مشاوران و روانشناسان مورد استفاده قرار گیرد.
هدف: هدف اصلی این پژوهش، تدوین و ارزیابی اثربخشی برنامه درمانی یکپارچه توحیدی خانواده‌محور بر افزایش بهزیستی روانشناختی و عزت نفس مردان معتاد به مواد بود.
روش: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی مردان متأهل دچار اعتیاد شهرستان یزد در سال 1402 بود که از این میان 30 خانواده با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به مقیاس بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) و مقیاس عزت نفس (روزنبرگ، 1965) پاسخ دادند. مشارکتکنندگان در گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای بسته درمانی محق‌ساخته را دریافت کردند در حالی که گروه گواه تا پایان دوره پیگیری هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و نسخه 27-SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافتههای پژوهش نشان دادکه برنامه درمانی یکپارچه توحیدی خانواده‌محور بر افزایش بهزیستی روانشناختی و مولفههای آن و همچنین بر بهبود عزتنفس مردان معتاد به مواد در مراحل مداخله و پیگیری مؤثر واقع شده و دارای اثربخشی معنادار بین گروه‌های آزمایش و گروه گواه است (05/0 >P).
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافتههای پژوهش با استفاده از برنامه درمانی یکپارچه توحیدی خانواده‌محور، میتوان بهزیستی روانشناختی و عزت نفس را در مردان مبتلا به اعتیاد بهبود و ارتقا داد. یافتههای مذکور میتواند برای کمک به این گروه از افراد توسط مددکاران اجتماعی، مشاوران و روانشناسان مورد استفاده قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: برنامه درمانی یکپارچه توحیدی خانواده‌محور، بهزیستی روانشناختی، عزت نفس، مردان معتاد به مواد
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)