دوره 18، شماره 74 - ( 2-1398 )
جلد 18 شماره 74 صفحات 169-159 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه سمنان ، najafy2001ir@yahoo.com
چکیده: (2623 مشاهده)
زمینه: درد مزمن پدیده‌ای فراگیر است که بر بسیاری از جنبه‌های زندگی فرد تأثیر منفی می‌گذارد. تحقیقات به اثربخشی درمانهای پذیرش و تعهد و فیزیوتراپی اشاره دارد، اما مسئله اصلی این است که چه درمانی برای بیماران مبتلا به درد مزمن کارایی بیشتری دارد؟ هدف: هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان فیزیوتراپی بر افسردگی، اضطراب و تنیدگی در افراد مبتلا به درد مزمن بود. روش: این پژوهش شبه آزمایشی با طراحی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه شامل 75 بیمار با درد مزمن بود. از میان آنها، 50 بیمار انتخاب و به صورت تصادفی در گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ولز و سورل، ۲۰۱۲) و گروه گواه گمارده شدند. همچنین، 25 نفر از افراد به‌صورت نمونه دسترس برای گروه تحت درمان فیزیوتراپی انتخاب شدند. شرکتکنندگان پرسشنامه‌های اضطراب، تنیدگی و افسردگی لوی بوند و لوی بوند (1995) را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. یافته‌ها: بین مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان فیزیوتراپی و گروه کنترل بر نمرات اضطراب، افسردگی و تنیدگی اختلاف معناداری مشاهده شد (0/001>p)، تفاوت معناداری بین گروه فیزیوتراپی با گروه گواه بر نمرات اضطراب، افسردگی و تنیدگی مشاهده نشد (0/05p>). نتیجه‌گیری: مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد مداخله‌ای مؤثر برای بهبود اضطراب، افسردگی و تنیدگی در افراد مبتلابه درد مزمن است، اما فیزیوتراپی نمی‌تواند اضطراب، افسردگی و تنیدگی حاصل از درد مزمن را کاهش دهد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |