دوره 18، شماره 75 - ( 3-1398 )                   جلد 18 شماره 75 صفحات 326-317 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه محقق اردبیلی ، a_sheikholslamy@yahoo.com
چکیده:   (2216 مشاهده)
زمینه: مطالعات مختلف نشان دادند که امیددرمانگری اثرات معنی­ داری  بر بهبود کیفیت زندگی، امید و بهزیستی روانشناختی، حرمت خود  و کاهش تنیدگی، اضطراب و افسردگی افراد دارد. آیا این درمان می­ تواند بر بهبود کیفیت زندگی مردان دارای ناتوانی جسمی - حرکتی نیز مؤثر باشد؟ هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی امیددرمانگری گروهی مبتنی بر نظریه اسنایدر بر کیفیت زندگی مردان ناتوان جسمی - حرکتی بود. روش: این پژوهش نیمه‏آزمایشی با طرح پیش‏آزمون - پس‏آزمون با گروه گواه بود. جامعه‏ی آماری پژوهش را تمامی مردان ناتوان جسمی - حرکتی تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر کامیاران در سال 95-1394 تشکیل می­دادند.تعداد 30 نفر  با استفاده از روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایگزین شدند. شرکت‏کنندگان گروه آزمایش، امیددرمانگری (اسنایدر، 2000) را طی 8 جلسه دریافت نمودند. برای جمع‏آوری داده‏ها از فرم کوتاه پرسشنامه‏ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1991) استفاده شد. داده‏ها با روش آماری کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها: امیددرمانگری بر کیفیت زندگی مردان ناتوان جسمی - حرکتی تأثیر معنی‌داری داشت (0/01>p). نتیجه­ گیری: می‌توان نتیجه گرفت امیددرمانگری گروهی می‌تواند در افزایش کیفیت زندگی افراد ناتوان اثربخش باشد.
متن کامل [PDF 473 kb]   (1536 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1398/5/9 | انتشار: 1398/2/25

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.