دوره 19، شماره 90 - ( تابستان1399(شهریور) 1399 )                   جلد 19 شماره 90 صفحات 772-765 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران ، i.mahdeyzadegan@khuisf.ac.ir
چکیده:   (1971 مشاهده)
 زمینه: مطالعات متعددی به مقبولیت اجتماعی و ناگویی طبعی در بین دانش آموزان پرداخته­ اند. اما پیرامون مقایسه مقبولیت اجتماعی و ناگویی طبعی در بین دانش‌آموزان دارای اختلال رفتار درونی‌سازی شده و دانش‌آموزان عادی شکاف تحقیقاتی وجود دارد. هدف: بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف مقایسه مقبولیت اجتماعی و ناگویی طبعی در بین دانش‌آموزان دارای اختلال رفتار درونی‌سازی شده و دانش‌آموزان عادی شهر اصفهان انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر علی - مقایسه‌ای بود. جامعه ­آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نوجوانان دارای اختلال رفتار درونی‌سازی شده و نوجوانان عادی در مقطع دوره اول متوسطه در سال تحصیلی 97-1396 در شهر اصفهان بود. حجم نمونه شامل 50 دانش‌آموز دارای اختلال رفتار درونی‌سازی شده و 50 نوجوان عادی شهر اصفهان بود که به روش نمونه‌گیری روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل سیاهه رفتاری کودکان و نوجوانان (آخنباخ و رسکورلا، 2001)؛ ناگویی طبعی (بگبی، پارکر و تیلور، 1994)، مقیاس مقبولیت اجتماعی (فورد و رابین، 1970) و پرسشنامه عوامل دموگرافیک بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که نتایج نشان داد که بین مقبولیت اجتماعی و ناگویی طبعی در بین دانش‌آموزان دارای اختلال رفتار درونی‌سازی شده و دانش‌آموزان عادی شهر اصفهان تفاوت معنادار وجود دارد (0.001>p). بدین صورت که دانش‌آموزان دارای اختلال رفتار درونی‌سازی شده در مقایسه با دانش‌آموزان عادی از میزان مقبولیت اجتماعی کمتر و ناگویی طبعی بالاتری برخوردارند. نتیجه‌گیری: می‌توان چنین نتیجه گرفت که اختلال رفتار درونی‌سازی شده به دلیل آسیب‌پذیری روانشناختی، هیجانی و اجتماعی، مقبولیت اجتماعی پایین و ناگویی طبعی بالا را به همراه دارد.
 
متن کامل [PDF 389 kb]   (1422 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1398/6/9 | پذیرش: 1399/1/14 | انتشار: 1399/4/13

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.