دوره 18، شماره 81 - ( 9-1398 )                   جلد 18 شماره 81 صفحات 1055-1047 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی ، Iranpour1000@yahoo.com
چکیده:   (2949 مشاهده)
 زمینه: نتایج پژوهش­ ­های دهه­های اخیر روانشناسی نشان داده‌اند که شادکامی و تاب­ آوری می ­توانند امیدواری زنان مبتلا به سرطان پستان را پیش ­بینی کنند اما آیا کیفیت زندگی در رابطه بین این متغییرها نقش میانجی دارد؟ هدف: هدف پژوهش، بررسی و تدوین مدل پیش­بینی امیدواری بر اساس تاب ­آوری و شادکامی با در نظر گرفتن نقش میانجی کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان بوده است. روش:پژوهش توصیفی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری در این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه­ کننده به انستیتو کانسر بیمارستان  های امام خمینی و میلاد تهران بودند. برای انتخاب نمونه مورد پژوهش از روش نمونه ­گیری هدفمند استفاده شد، به این صورت که از بین بیماران مبتلا به سرطان پستان 300 نفر براساس ملاک ­های ورود و خروج پژوهش به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه امید اسنایدر و همکاران (1991)، پرسشنامه تاب ­آوری کونور - دیویدسون (2003)، مقیاس شادکامی آکسفورد (1989) و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) بودند. یافته­ ها: تاب ­آوری بر امیدواری بیماران مبتلا به سرطان سینه اثر مستقیم (2/38 =t و 0/37=β) و غیرمستقیم (2/03 =t و 0/14=β) (به واسطۀ کیفیت زندگی) معنادار دارد (0/05p<). همچنین شادکامی بر امیدواری بیماران مبتلا به سرطان سینه اثر مستقیم (52/4 =t و 0/46=β) معنادار دارد (0/05p<). نتیجه­ گیری: یافته ­ها مدل پژوهش را بطور کلی تأیید کرد. با افزایش میزان تاب­ آوری و شادکامی می ­توان کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان سینه را بالا برد و سطح امیدواری این بیماران ارتقاء داد.
متن کامل [PDF 4927 kb]   (2475 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/7/2 | انتشار: 1398/9/10

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.