دوره 20، شماره 98 - ( بهار1400(اردیبهشت)، 1400 )
جلد 20 شماره 98 صفحات 294-283 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار، گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران ، yousefi@shirazu.ac.ir
چکیده: (2081 مشاهده)
زمینه: نشاط ذهنی به صورت داشتن انرژی بدنی و ذهنی تعریف می‌شود. افراد با هوش هیجانی بالاتر، دارای شادی، سرزندگی و کارآمدی بیشتری هستند. اما سؤال اصلی پژوهش حاضر این است که آیا خوددلسوزی در این رابطه نقش واسطه‌ای ایفا می‌کند؟ هدف: هدف این پژوهش، بررسی رابطه هوش هیجانی با نشاط ذهنی با واسطه‌گری خوددلسوزی در میان دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز بود. روش: این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود. از جامعه آماری دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 98-1397 تعداد 298 نفر (149 زن و 149 مرد) با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب گردیدند و سه پرسشنامه نشاط ذهنی حالتی (ریان و فردریک، 1997)، خوددلسوزی (نف، 2003) و هوش هیجانی (پترایدز و فارنهام، 2001) را تکمیل کردند.. تحلیل داده‌ها با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته‌ها: مدل پژوهش برازش مناسبی با داده‌ها داشت و هوش هیجانی اثر مستقیم بر خوددلسوزی (0/05 p˂، 0/41 =β) و همچنین نشاط ذهنی (0/01 p˂، 0/29 =β) دانشجویان داشت. اثر غیرمستقیم هوش هیجانی بر نشاط ذهنی دانشجویان با واسطه‌گری خوددلسوزی نیز معنی‌دار بود (01/0 p˂، 21/0 =β). بدین ترتیب می‌توان گفت که هوش هیجانی می‌تواند هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق خوددلسوزی بر نشاط ذهنی دانشجویان تأثیر بگذارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که با تقویت هوش هیجانی می‌توان موجبات ارتقای خوددلسوزی دانشجویان و در نتیجه نشاط ذهنی آنها را فراهم آورد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |