دوره 20، شماره 99 - ( بهار1400 (خرداد)، 1400 )                   جلد 20 شماره 99 صفحات 364-353 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه علامه طباطبائی ، ebiabangard@yahoo.com
چکیده:   (1976 مشاهده)
زمینه: بروز پرخاشگری در کودکانی که در مراکز بهزیستی زندگی می­ کنند، یک مشکل شایع است که نیاز به مداخلات مؤثر جهت درمان و پیشگیری دارد. پیرامون مداخلات جهت کاهش پرخاشگری کودکان پژوهش ­هایی انجام شده است، اما پژوهشی که به بررسی اثربخشی آموزش تاب­ آوری مبتنی بر بازی بر پرخاشگری پرداخته باشد، مغفول مانده­ است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تاب­آوری مبتنی بر بازی بر پرخاشگری کودکان تحت سرپرستی سازمان بهزیستی بود. روش: پژوهش حاضر شبه­ آزمایشی با طرح پیش ­آزمون – پس ­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کودکان 7-5 سال تحت سرپرستی بهزیستی استان تهران در سال 1398 بود. نمونه 30 نفر از کودکانی بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). ابزار ­های پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری کودکان پیش­ دبستانی واحدی و همکاران (1387) و پرسشنامه تاب ­آوری کودک و نوجوان انگار و لیبنبرگ (2009) و بسته آموزش تاب­ آوری مبتنی بر بازی (محمدی شمیرانی،1398) بود. برای کودکان گروه آزمایش، بسته آموزشی تاب­ آوری طی 14 جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت اجرا شد. تحلیل داده­ ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که آموزش تاب­ آوری مبتنی بر بازی به طور معناداری موجب کاهش پرخاشگری و مؤلفه ­های آن (کلامی، جسمانی، کنشی و پرخاشگری کل) به استثنای مؤلفه پرخاشگری رابطه ­ای در شرکت­ کنندگان گروه آزمایش شد (0/01 p<). نتیجه­ گیری: بر اساس یافته­ های پژوهش حاضر می­ توان چنین نتیجه گرفت که بسته آموزش تاب ­آوری مبتنی بر بازی می­  تواند به عنوان یک مداخله مؤثر جهت کاهش پرخاشگری کودکان مورد استفاده گیرد.
متن کامل [PDF 567 kb]   (1300 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/4/27 | پذیرش: 1400/3/10 | انتشار: 1400/2/2

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.