دوره 20، شماره 100 - ( تابستان1400(تیر)، 1400 )
جلد 20 شماره 100 صفحات 532-521 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار، دانشگاه خوارزمی، تهران،ایران ، Hatami513@gmail.com
چکیده: (2325 مشاهده)
زمینه: طبق پژوهش‌های انجام شده ادراک استرس تحصیلی یک متغیر مؤثر در سلامت روانشناختی نوجوانان است، از سوی دیگر طرحوارهدرمانی یکی از درمان‌های نسل سوم است که روش مناسبی برای درمان اختلال‌های روانشناختی از نظر کارآمدی و هزینه درمانی می‌باشد، اما پژوهش‌های کمی در مورد تأثیر این درمان بر ادراک استرس تحصیلی انجام شده است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحوارهدرمانی گروهی بر کاهش ادراک استرس تحصیلی در دانش‌آموزان بود، اما ابتدا رابطه متغیر مزاحم شیوه‌های والدگری مادران با ادراک استرس تحصیلی دانش‌آموزان بررسی و کنترل شد. روش: این پژوهش مطالعه‌ای نیمه‌آزمایشی از نوع پیش ¬آزمون، پس¬ آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر پایه دهم دبیرستان های شهر تهران بود که در سال تحصیلی 98-97 مشغول به تحصیل بودند. از بین این افراد با شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای 300 نفر و از بین آنها 30 نفر بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش طی شانزده جلسه یک ساعته طرحوارهدرمانی گروهی دریافت کردند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه ادراک استرس تحصیلی بدیاوی و گبریل (2015) و پرسشنامه شیوه های والدگری بامریند (1991). برای بررسی ارتباط بین متغیرهای کمی از نرم‌افزار SPSS16 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر استفاده شد. یافته ها: در پس آزمون بین دو گروه آزمایش و گواه از نظر ادراک استرس تحصیلی با کنترل شیوه‌های والدگری تعامل معنی‌دار وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد طرحوارهدرمانی گروهی در کاهش ادراک استرس تحصیلی دانش‌آموزان در طول زمان مؤثر بود. بنابراین می‌تواند جزء برنامه‌های مداخلاتی مراکز مشاوره‌ی وابسته به آموزش و پرورش در نظر گرفته شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |