زمینه: یکی از موضوعاتی که در سال‌های اخیر توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است، ناتوانی‌های یادگیری ویژه در دانشآموزان است. پژوهش حاضر درصدد است ضمن تدوین برنامه آموزشی والد – فرزند که محتویات آن برگرفته از سند تحول بنیادین است، اثربخشی این برنامه را بر سطح خودنظم جویی، خودکارآمدی و حرمت خود دانشآموزان دارای اختلال یادگیری ویژه که همواره در این عوامل دچار ضعف هستند، بررسی کند.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوین برنامه آموزشی والد – فرزند بر اساس تربیت تمام ساحتی سند تحول بنیادین و بررسی اثربخشی آن بر عزتنفس، خودکارآمدی و خودتنظیمی دانشآموزان دچار اختلال یادگیری ویژه انجام شد.
روش: این پژوهش بر مبنای جستجوی داده، دارای ماهیت ترکیبی بود به طوری که به طور همزمان از دو رویکرد تحقیق کیفی و کمی استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران و در بخش کمی والدین کلیه دانش آموزان و فرزندان دارای اختلال یادگیری شهر اسدآباد استان همدان بودند که در سال تحصیلی (۱۳۹۹-۱۴۰۰) در پایههای چهارم، پنجم، و ششم که به مراکز اختلال یادگیری مراجعه کرده بودند با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی مانند تحلیل کواریانس استفاده شد. این تحلیل ها در سطح خطای ۰/۰۵ و با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ انجام شد.
یافته ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که آموزش برنامه تدوین شده والد - فرزندی بر اساس تربیت تمام ساحتی سند تحول بنیادین بر بهبود خودکارآمدی دانشآموزان با اندازه اثر (۰/۸۲۷)، بر بهبود خودنظم جویی دانشآموزان با اندازه اثر (۷۷۱/۰) و بر بهبود حرمت خود (عزت نفس) دانشآموزان با اندازه اثر (۰/۷۰۲) تأثیرگذار است
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد آموزش برنامۀ آموزشی والد - فرزندی تدوین شده بر اساس سیستم تربیتی تمام ساحتی سند تحول بنیادین به والدین کودکان دچار اختلال یادگیری ویژه، باعث افزایش آگاهی و توانایی افراد در برخورد مناسب با کودکان دچار اختلال ودر نتیجه ارتقاء حرمت نفس و افزایش خودکارآمدی و خودنظم جویی دانشآموزان دچار اختلال یادگیری ویژه می‌شود.
