توانش حل مسأله انسان را در حل بسیاری از مسائل یاری میدهد، همچنین خشم بهعنوان یکی از مؤلفههای غریزی میتواند منجر به آسیبپذیری گردد، از اینرو آموزش توانشهای حل مسأله و کنترل خشم میتواند از بروز تعارضات پیشگیری کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش حل مسئله، و مدیریت خشم بر روشهای تربیتی، و میزان افسردگی، اضطراب، تنیدگی و پرخاشگری مربیان پیشدبستانی انجام گرفته است. این پژوهش از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون تکگروهی است. ۴۸ نفر از مربیان زن پیشدبستانی شهر تهران بهصورت در دسترس انتخاب شدند و مقیاس روشهای تربیتی معلمان، پرسشنامۀ پرخاشگری باسوپری و همچنین مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی را تکمیل کردند. سپس در معرض دو نوع مداخله آموزش حل مسأله و آموزش مدیریت خشم قرار گرفتند. نتایج حاصل از مقایسۀ نمرههای پیشآزمون و پسآزمون در کلیۀ خردهمقیاسهای سبکهای تربیتی تفاوت معناداری (۰۵/۰ p <) نشان داد. همچنین در بررسی نتایج پرسشنامۀ خشم باس و پری، آزمون اثر بین آزمودنیها نشان داد بین مراحل پیشآزمون و پسآزمون تنها در میانگین خردهمقیاس رنجشتفاوت معنادار (۰۵/۰ p <) وجود داشت. همچنین، بین مراحل پیشآزمون و پسآزمون در میانگین کلیۀ خردهمقیاسهای افسردگی، اضطراب و تنیدگی نیز تفاوت معنادار (۰۵/۰ p <) وجود داشت. آموزش حل مسأله و مدیریت خشم میتواند بهمنظور ارتقاء سلامت روانی و تغییر روشهای تربیتی در جهت مطلوب و کاهش پرخاشگری مربیان پیشدبستانی استفاده شود.