مونا محمدحسینی تبارنشلی، بیتا نصرالهی، رضا قربان جهرمی، افشین صلاحیان،
دوره ۲۴، شماره ۱۴۹ - ( تابستان ۱۴۰۴(مرداد)، ۱۴۰۴ )
چکیده
زمینه: اضطراب، تشویش یا دلشوره از یک احساس منتشر، ناخوشایند و مبهم هراس و نگرانی با منشأ ناشناخته است که شامل عدم اطمینان، درماندگی و برانگیختگی فیزیولوژی است. تاکنون مطالعات متعددی به بررسی نتیجه درمانهای مختلف بر اضطراب پرداختهاند ولی مطالعهای به روش طرحواره درمانی بر کمالگرایی، مسئولیتپذیری و عزتنفس زنان در درمان اضطراب انجام نشده است.
هدف: ﭘﮋوﻫﺶ حاضر با هدف اثربخشی درمان اضطراب به روش طرحواره‌درمانی بر کمالگرایی، مسئولیتپذیری و عزتنفس زنان انجام شد.
روش: پژوهش حاضر نیمهآزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری متشکل از تمامی زنان دارای اضطراب ۲۰ تا ۳۰ سال مراجعه‌کننده به کلینیک حضور نو واقع در شهر تهران بود. از این افراد تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) گمارده شدند و پیش از اجرای مداخلات پرسشنامه‌های کمالگرایی (تری-شورت و همکاران، ۱۹۹۵)، مسئولیتپذیری (گاف، ۱۹۸۴) و عزتنفس (روزنبرگ، ۱۹۶۵) را تکمیل کردند. پس از آن، گروه آزمایش تحت آموزش طرحواره‌درمانی قرار گرفت. در نهایت هر دو گروه پس‌آزمون را دریافت کردند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و چندمتغیری به کمک نرم‌افزار SPSSV۱۹ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافتهها نشان داد بین دو گروه در دو مؤلفه کمالگرایی مثبت (۰۱۹/۰ >p و ۲۷۵/۶ =F) و کمالگرایی منفی (۰۰۶/۰ >p و
۱۳۶/۹ =F) تفاوت معنی‌داری وجود دارد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که در متغیر مسئولیتپذیری (۰۰۹/۰ >p و ۸۰۸/۷ =F) و عزتنفس (۰۰۱/۰ >p و ۴۳۹/۱۳ =F) بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: استفاده از روش طرحواره‌درمانی در درمان اضطراب باعث کاهش کمالگرایی و ارتقای مسئولیتپذیری و عزتنفس افراد شده و ازاینرو آگاهی از این آموزش می‌تواند در جهت بهبود متغیرهای کمالگرایی، مسئولیتپذیری و عزتنفس افراد داری اضطراب به روانشناسان، مشاوران، دانشجویان و سایر متخصصان کمک نماید.
