سمانه همایونی، محمدرضا تقوی، محمدعلی گودرزی، حبیب هادیان فرد،
دوره ۲۱، شماره ۱۰۹ - ( بهار ۱۴۰۱(فروردین) ۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه: پیشرفت روان‌درمانی در زمینۀ اختلال اضطراب منتشر، بستگی به شناخت عمیق علائم و عوامل مرتبط با آن دارد. با توجه به تازگی مفهوم درمان متمرکز بر هیجان، پیشینۀ مطالعات نشان‌دهندۀ اهمیت نقش هیجان و اثربخشی درمان در اختلالات روانشناختی است. اما آیا درمان متمرکز بر هیجان می‌تواند بر نگرانی و خودانتقادی افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر مؤثر باشد؟
هدف: این پژوهش با هدف اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر نگرانی و خودانتقادی افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی تک‌آزمودنی با خط‌پایه چندگانه ناهمزمان بود. جامعه آماری پژوهش، شامل افراد مراجعه‌کننده به یکی از کلینیک‌های روانشناسی تهران در سال ۱۳۹۹ بود. ۴ شرکت‌کننده به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و طی ۲۰-۱۶ جلسه درمان متمرکز بر هیجان (تیمولاک و مک‌الوانی، ۲۰۱۸)، به پرسشنامههای نگرانی پنسیلوانیا (میر، میلر، متزگر و بورکوک، ۱۹۹۰) و خودانتقادی (گیلبرت، کالرک، همپل، مایلز و آیرونز، ۲۰۰۴) پاسخ دادند. تحلیل دادهها به روش ترسیم دیداری، درصد داده‌های ناهمپوش، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی انجام شد.
یافته ها: درمان متمرکز بر هیجان باعث کاهش متغیر نگرانی (درصد بهبودی ۶۱/۰۸%) گردید و اثر آن تا پایان دوره پیگیری دو ماهه حفظ شد (درصد بهبودی ۵۷/۹۱%). همچنین درمان موجب کاهش متغیر خودانتقادی (درصد بهبودی ۸۳/۱۹%) شده که اثر آن تا پایان دوره پیگیری ماندگار بود (درصد بهبودی ۷۹/۷۲%). شاخص پایا در این متغیرها نیز، حاکی از معناداربودن این تغییرات بود (۰/۰۵ >P).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته های مطالعۀ حاضر در مورد اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر کاهش نگرانی و خودانتقادی، این موضوع مطرح می شود که درمان با تغییر هیجان و بازسازی تجارب هیجانی نامطلوب، موجب کاهش علائم و مشکلات روانشناختی احتمالی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر می شود.
محمدعلی آقاجانزاده گودرزی، علیرضا همایونی، مرتضی همایون نیا فیروزجاه،
دوره ۲۴، شماره ۱۴۷ - ( بهار ۱۴۰۴(خرداد)، ۱۴۰۴ )
چکیده
زمینه: پرخاشگری و خشونت نتیجه نهایی یک وضعیت روانی معیوب و غیرقانونی است که وقوع آن در ورزش قطعاً ممکن است عواقب منفی داشته باشد و امنیت ورزشکاران و تماشاگران را به خطر بیندازد. بنابراین بررسی سازههای روانشناختی تأثیرگذار بر پرخاشگری ورزشکاران در جهت مدیریت هیجانهای منفی در محیطهای ورزشی یک ضرورت کابردی است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف الگوی ساختاری نارسایی هیجانی با پرخاشگری رقابتی در ورزشکاران فوتبالیست: نقش میانجی تحمل ناکامی انجام شد.
روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است که به روش مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی فوتبالیستهای حرفه ای شاغل در لیگ استان مازندران در سال ۱۴۰۲ بودند. نمونه پژوهش ۲۸۰ نفر از فوتبالیستهای تیمهای استان مازنداران بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامههای نارسایی هیجانی (تورنتو، ۱۹۹۴)، تحمل ناکامی (هارینگتون، ۲۰۰۵) و پرخاشگری رقابتی (ماکسول و موریس، ۲۰۰۷) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزارهای SPSS,۲۶ و AMOS,۲۴ با استفاد از ضریب همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاصل از مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد که نارسایی هیجانی و تحمل ناکامی بر پرخاشگری رقابتی ورزشکاران فوتبالیست اثر مثبت و مستقیمی دارند. همچنین نارسایی هیجانی با میانجیگری تحمل ناکامی بر پرخاشگری رقابتی اثر غیرمستقیم معنادار دارد. در نهایت ۴۰ درصد از واریانس پرخاشگری رقابتی توسط متغیرهای نارسایی هیجانی و تحمل ناکامی قابل تبیین بود.
نتیجه‌گیری: تجربه ناکامی خارج از تحمل فرد، باعث ایجاد هیجانات ناخوشایندی از قبیل خشم میشود که به نوبه خود پیامدهای روانشناختی، اجتماعی و اخلاقی را برای ورزشکاران به همراه دارد. بنابراین بهتر است ورزشکارانی که مستعد احساسات خشمگینانه و پرخاشگرایانه هستند، شناسایی کرده تا بتوان به بهبود عملکرد ورزشی و پیشگیری از آسیبهای روانی ورزشکاران کمک شایانی کرد.
