پروانه کریمی، جهانگیر کرمی، خدامراد مومنی،
دوره ۲۴، شماره ۱۴۹ - ( ۵-۱۴۰۴ )
چکیده
زمینه: مفهوم احترام یکی از ارزشهای اساسی در تربیت و رشد اجتماعی است که در سیاستها، برنامههای آموزشی و محیطهای کاری مورد توجه قرار گرفته است. با وجود توافق عمومی بر اهمیت احترام، تحقیقات موجود بیشتر بر بزرگسالان متمرکز بوده و کمتر به مفهومسازی و سنجش احترام در کودکان پرداخته شده است. بهویژه در کودکان ۱۰ تا ۱۲ ساله، که در مرحلهی کلیدی رشد شناختی و اخلاقی قرار دارند، ابزارهای روانسنجی معتبر و استاندارد برای بررسی این مفهوم به ندرت توسعه یافتهاند.
هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه مفهوم احترام در کودکان بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی– همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان ۱۰ تا ۱۲ ساله، شهر کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. برای انتخاب نمونه از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای استفاده شد و از بین جامعه هدف، ۳۵۰ نفر بهعنوان نمونه انتخاب و به مقیاس محقق ساخته احترام پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل عامل اکتشافی و تاییدی با استفاده از نرم افزارهای smat PLS ۴, SPSS-۲۶ و AMOS-۲۴ استفاده شد.
یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که مقیاس مفهوم احترام همسانی درونی قابل قبولی دارد (۸۸۶/۰=α)؛ میزان همبستگی بین دو بار اجرای این مقیاس ۸۷۳/۰ بود (۰۱/۰ P<). همچنین نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که الگوی تک عاملی این مقیاس برازش مطلوبی دارد.
نتیجهگیری: مقیاس مفهوم احترام کودکان در ایران از ویژگیهای روانسنجی مطلوبی برخوردار است و میتوان از این ابزار در بررسی مفاهیم مربوط به احترام در کودکان استفاده کرد.