زمینه: مطالعه عوامل مرتبط با پردازش دیداری فضایی چارچوب مناسبی برای بررسی رابطه و تعامل هیجانات و شناخت، که وجه بارز تحقیقات علوم شناختی است قلمداد می گردد. هدف این پژوهش نقش واسطهای حافظه فعال و اضطراب ریاضی در پیشبینی پردازش دیداری فضایی بر اساس خودکارآمدی ریاضی و خلاقیت دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی بود. روش: پژوهش حاضر همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم شهر تهران در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ و نمونه آماری شامل ۴۷۷ دانش آموز دختر پایه پنجم بود که بر اساس تعداد متغیر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامههای خلاقیت غیرکلامی تورنس فرم الف (۱۹۷۲)، مقیاس اضطراب ریاضی پلاک و پلاکر (۱۹۸۲)، آزمون حافظه فعال برای کودکان (۲۰۰۶) خودکارآمدی ریاضی لیو، کویرالا و می (۲۰۰۹) و تست پردازش دیداری فضایی بینه (۲۰۰۳) را تکمیل کردند. بهمنظور تحلیل دادهها از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج بهدستآمده در این مدل، ۰/۸۶ واریانس متغیر پردازش دیداری – فضایی تبیین گشت. متغیر خودکارآمدی ریاضی تنها به صورت غیرمستقیم با میانجیگری متغیرهای حافظه فعال بر پردازش دیداری فضایی و با میانجیگری اضطراب ریاضی با پردازش دیداری فضایی رابطه مثبت نشان داد. همچنین متغیر حافظه فعال نیز بهصورت مستقیم با خلاقیت رابطه مثبت نمایش داد. خلاقیت تنها از طریق متغیر حافظه فعال بر پردازش دیداری تأثیرگذار است. خودکارآمدی ریاضی و خلاقیت با پردازش دیداری فضایی با میانجی گری حافظه فعال دانش آموزان دختر رابطه مثبت دارد (۰/۱۵۴p <). خودکارآمدی ریاضی و خلاقیت با پردازش دیداری فضایی با میانجی گری اضطراب ریاضی دانش آموزان دختر رابطه ندارد (۰/۰۰۱ p>). نتیجه گیری: بر اساس خودکارآمدی ریاضی، میتوان متغیر پردازش دیداری فضایی را تبیین نمود.