پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۱ نتیجه برای بازی‌های گروهی

مهناز کبودی،
دوره ۲۱، شماره ۱۱۹ - ( ۸-۱۴۰۱ )
چکیده

زمینه: یکی از بارزترین روش‌های تغییر رفتار، بازی‌درمانی گروهی است. با توجه به اینکه از یک طرف شیوع رفتارهای پرخاشگرانه و از طرف دیگر بروز رفتارهای گوشه‌گیرانه و احساس تنهایی، موجب ایجاد اختلالات رفتاری در کودکان می‌گردد.
هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان تأثیر بازی‌های گروهی بر سازش­یافتگی اجتماعی، کنترل خشم و احساس تنهایی انجام گردیده است.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی و طرح آن از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون بود. جامعه مورد مطالعه دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی در نیمه اول سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ شهر کرمانشاه بودند که براساس نوع پژوهش (نیمه‌آزمایشی) تعداد ۴۰ نفر به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری (آزمایش و گواه) جای‌گذاری شدند. ابزار بکار رفته در پژوهش شامل پرسشنامه‌های سازش­یافتگی خانچی (۱۹۹۸)، مهار خشم نواکو (۱۹۸۶) و احساس تنهایی ویلر (۱۹۸۵) و بسته آموزشی بازی‌درمانی کاترین گلارد و دیوید گلدارد (۲۰۱۲) بوده است. جهت بررسی نتایج از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل‌کوورایانس مؤید این است که با کنترل نمرات پیش‌آزمون، در گروه‌های آزمایش و گواه، بازی‌های گروهی به‌ترتیب موجب افزایش سازش­یافتگی اجتماعی (۱۸/۶۳ =F؛ ۰/۰۰۱ =P) و کاهش احساس تنهایی (۲۳/۱۲ =F؛ ۰/۰۰۱ =P) می‌گردد ولی در نمرات کنترل خشم (۰/۳۸۴ =F؛ ۰/۵۵ =P) تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش بازی‌های گروهی به‌عنوان یک رشته فعالیت‌های جمعی و انگیزشی باعث بالا بردن مهارت‌های فردی، تقویت حس اعتماد به خود، استقلال فردی و تقویت برقراری روابط اجتماعی و در نتیجه بهبود سازش­یافتگی اجتماعی و هیجانی کودک می‌گردد.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به مجله علوم روانشناختی است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC-ND 4.0 | Journal of Psychological Science

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)