زمینه: مطالعات متعددی به بررسی شایستگی تحصیلی، سبک های فرزندپروری، خودکارآمدی ادراک شده و تنظیم هیجان پرداخته اند. اما پژوهشی که به پیشبینی شایستگی تحصیلی بر اساس سبکهای فرزندپروری، خودکارآمدی ادراکشده و تنظیم هیجان دانشآموزان پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیشبینی شایستگی تحصیلی بر اساس سبکهای فرزندپروری، خودکارآمدی ادراکشده و تنظیم هیجان دانشآموزان انجام شد. روش: پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر کرج در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود. ۳۲۰ دانشآموز به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش حاضر مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی دیپرنا و الیوت (۱۹۹۹)، پرسشنامه سبکهای فرزندپروری بامریند (۱۹۷۲)، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (۱۹۸۲) و پرسشنامه تنظیم هیجان گراس و جان (۲۰۰۳) بود. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و رگرسیون همزمان انجام شد. یافتهها: بین سبک فرزندپروری مقتدرانه، خودکارآمدی ادراکشده و بازارزیابی هیجانات با شایستگی تحصیلی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد (۰/۰۵ p<). همچنین بین سبک فرزندپروری مستبدانه با شایستگی تحصیلی رابطه منفی معنی دار وجود داشت (۰/۰۵p<). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای سبک فرزندپروری، خودکارآمدی ادراکشده و تنظیم هیجان توان پیشبینی ۶۰ درصد از شایستگی تحصیلی را دارند. نتیجه گیری: سبکهای فرزندپروری، خودکارآمدی ادراکشده و تنظیم هیجان قادر به پیشبینی شایستگی تحصیلی در بین دانشآموزان بودند