پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۱ نتیجه برای درمانگری شناختی رفتاری

افسانه صمدزاده، مهدیه صالحی، شکوه السادات بنی جمالی، حسن احدی،
دوره ۱۸، شماره ۷۳ - ( ۱-۱۳۹۸ )
چکیده

زمینه: تحقیقات به نقش موثر درمانگری ­های شناختی رفتاری و ذهن ­آگاهی بر رفتارهای خودمراقبتی اشاره دارد، اما کدام یک از این درمان ­ها می ­تواند بر بهبود رفتارهای خودمراقبتی بیماران دارای دیابت نوع دو تاثیر داشته باشد؟ هدف: این پژوهش با هدف مقایسۀ اثربخشی درمانگری شناختی رفتاری و آموزش­ ذهن ­آگاهی بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­ آزمون پس ­آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. تعداد ۶۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ که در سال ۱۳۹۷ عضو انجمن خیریه حمایت از بیماران دیابتی تهران بودند مورد بررسی قرار گرفتند. از میان آنها، ۴۸ نفر که دارای کم­ ترین نمرات بر روی پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی توبرت و گلاسکو (۱۹۹۴) بودند، انتخاب و به تصادف در سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه) جایگزین شدند و به ترتیب تحت آموزش درمانگری شناختی رفتاری کرین(۱۳۹۰) و ذهن ­آگاهی بی ­یر (۲۰۱۴) قرار گرفتند. یافته­ ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان دهنده تأثیر معنادار هر دو روش مداخله های شناختی رفتاری (۰/۰۵p<) و آموزش ذهن آگاهی (۰/۰۵p<) بر افزایش سطح رفتارهای خودمراقبتی بیماران بود. بر اساس نتایج آزمون تعقیبی بن ­فرونی، بین میزان تأثیر دو مداخله روانشناختی بر افزایش رفتارهای خودمراقبتی بیماران تفاوتی وجود نداشت (۰/۰۱p<). نتیجه­ گیری: مداخلۀ شناختی رفتاری از طریق تغییر و کنارآمدن با باورهای غیر منطقی بیماران و مداخله ذهن­ آگاهی از طریق افزایش دامنه توجه به خود و پیگیری برنامه­های درمانگری­، می­ تواند پای ­بندی به برنامه­ های خودمراقبتی دیابت را در بیمار افزایش دهد.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به مجله علوم روانشناختی است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC-ND 4.0 | Journal of Psychological Science

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)