زمینه: ویژگی اصلی در تشخیص اختلال طیف اُتیسم وجود الگوهای رفتاری، تمایلات یا رفتارهای چالشی است. رفتارهای چالشی رفتارهایی هستند که کودک را به خطر میاندازد یا او را از روابط اجتماعی دور میکند. مسئله این است که آیا برنامهی تدوین شدۀ نقاشیدرمانگری مبتنی بر ذهنآگاهی بر کاهش رفتارهای چالشی کودکان اُتیسم با عملکرد بالا کمک میکند؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی برنامۀ نقاشیدرمانگری مبتنی بر ذهنآگاهی بر رفتارهای چالشی دانشآموان اُتیسم با عملکرد بالا انجام گرفت. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی دانشآموزان اُتیسم با عملکرد بالای مدارس استثنایی شهر اردبیل در سالتحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ تشکیل دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس ۳۰ دانشآموز اُتیسم با عملکرد بالا انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) جایگزین شدند. شرکتکنندگان گروه آزمایش، ۱۰ جلسه برنامهی تدوینشدۀ نقاشیدرمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی را دریافت نمودند. برای جمع آوری دادهها از مقیاس رفتار چالشانگیز بیورکرتایلور، لووی و لاو (۲۰۱۰) استفاده شد. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافتهها نشان داد که فرضیۀ پژوهش مبنی بر اثربخشی برنامۀ تدوین شدۀ نقاشیدرمانگری مبتنی بر ذهنآگاهی بر رفتارهای چالشی کودکان اُتیسم با عملکرد بالا، مورد تأیید قرارگرفته است و کودکان اُتیسم با عملکرد بالا گروه آزمایش نسبت به کودکان اُتیسم با عملکرد بالا گروه گواه در پسآزمون، بهطور معناداری، رفتارهای چالشی کمتری داشتند (۰/۰۱>p). نتیجهگیری: بنابراین میتوان نتیجه گرفت که استفاده از برنامۀ نقاشیدرمانگری مبتنی بر ذهنآگاهی میتواند موجب کاهش رفتارهای چالشی کودکان اُتیسم با عملکرد بالا شود.