سازش یافتگی زناشویی که با سطوح بالای رضامندی، به هم پیوستگی، همرایی، و ابـرازگری عاطفی متمایز میگردد، همواره به مثابه یک بعد حائز اهمیت از کیفیت زندگی همسران قلمداد شده است. تفحص در عوامل مبین سازش یافتگی زناشویی می تواند در بهبود کیفیت زندگی همسران مؤثر واقع گردد. از اینرو این پژوهش بهمنظور بررسی رابطه نستوهی، تنیدگی و حمایت اجتماعی با سازش یافتگی زناشویی زوج های مراجعه کننده به مراکز خدمات روانشناختی انجام گرفت. روش همبستگی برای انجام پژوهش به کار بسته شده است. از میان تمام زوج های مراجعه کننده به مراکز خدمات مذکور شهر کرمانشاه درسال ۱۳۹۲، ۱۴۵ نفر به عنوان نمونۀ در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقــــیاس های نستوهی اهواز (۱۳۷۷)، تنیدگی ادراک شده (۱۹۸۳)، حمایت اجتماعی (۱۳۷۴) و سازشیافتگی دونفره (۱۹۷۶) استفاده شده است. برای تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی، روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون بکار بسته شد. یافته های پژوهش نشان داد که رابطۀ میان نستوهی و حمایتاجتماعی با سازش یافتگی زناشویی، با ضرایب همبستگی ۵/۵۵ و ۱/۴۱، معنیدار (۰/۰۱P>) و رابطۀ میان تنیدگی با سازش یافتـگی زناشویی، با ضریب همبستگی ۷۰/۹-، معنیدار (۰/۰۱P>) بوده است. نتایج تحلیل رگرسـیون امکان پیش بینی سطح سازش یافتگی زناشویی را با اطلاع از سطح نستوهی، تنیدگی و حمایت اجتماعی نشان میدهد.