زمینه: پژوهشهای بسیاری نشان دادهاند که درمانهای روانشناختی میتوانند در پیشگیری از طلاق مؤثر باشند. اما خلاء پژوهشی در حوزهی درمان روانتحلیلگری باهدف تغییر و یا اصلاح ساختار شخصیت زنان رواننژند متقاضی طلاق وجود دارد.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی روانتحلیلگری هورنای براساس سه ریخت شخصیت بر ساختار شخصیت زنان متقاضی طلاق انجام شد.
روش: این مطالعه، یک پژوهش تک آزمودنی از نوع B/ A بوده است. ۶ آزمودنی از میان کلیهی زنان متقاضی طلاق مراجعهکننده به برخی از مراکز مشاوره شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بهصورت نمونهگیری هدفمند انتخاب شده، با پاسخگویی به پرسشنامهی هورنای - کولیج (۲۰۱۱)، در سه گروه دو نفره گمارش شدند. مصاحبهی سازمان شخصیت (STIPO-R) کلارکین (۲۰۱۹) در سه مرحله اجرا شد. درمان در ۱۵ جلسه انفرادی ۶۰ دقیقهای، یک جلسه در هفته اجرا شد و یک ماه بعد پیگیری صورت گرفت. دادههای بهدستآمده با استفاده از روش استاندارد ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا با فرمول اصلاح شده برای محاسبه تغییر آماری معنیدار و استفاده از فرمول درصد بهبودی مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: درمان روانتحلیلگری هورنای باعث ایجاد تغییر در زیرمقیاسهای هویت (۴۴/۱۶ درصد بهبودی)، روابط موضوعی (۳۳/۹۸ درصد بهبودی)، دفاعهای نابالغ (۴۹/۷۱ درصد بهبودی)، پرخاشگری (۴۴/۶۵ درصد بهبودی)، ارزشهای اخلاقی (۴۸/۶ درصد بهبودی) و خودشیفتگی (۵۴/۱۶ درصد بهبودی) شد. شاخص تغییر پایای آنها هم حاکی از معنیدار بودن این تغییرات بود (۰/۰۵ >P) و (۰/۰۱ >P).
نتیجهگیری: این یافتهها حاکی از تغییرات معنادار در مؤلفههای ساختار شخصیت است، بنابراین رواندرمانگری تحلیلی هورنای با تغییر ساختار شخصیتی زنان متقاضی طلاق میتواند برای روانشناسان و زوج درمانگران در پیشگیری از طلاق مفید باشد.