پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای کودکان دبستانی

خلیل قاسمی، محمدباقر کجباف، امیر قمرانی، هاجر ترکان،
دوره ۱۹، شماره ۹۰ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده

زمینه: پیرامون  نشانه­های  اختلال کم‌توجهی و فزون‌کنشی  پزوهش­هایی انجام شده است، اما  پژوهشی که به بررسی اثربخشی  بسته‌ بومی آموزش کارکردهای اجرایی ویژه معلمان بر نشانه‌های اختلال کم‌توجهی و فزون‌کنشی کودکان پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی بسته‌ بومی آموزش کارکردهای اجرایی ویژه معلمان بر نشانه‌های اختلال کم‌توجهی و فزون‌کنشی کودکان دبستانی انجام شد.  روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایش با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کودکان دبستانی مبتلا به اختلال کم‌توجهی و فزون‌کنشی شهر اصفهان در پاییز و زمستان ۱۳۹۷ بود. در این پژوهش تعداد ۳۰ کودک دبستانی مبتلا به اختلال کم‌توجهی و فزون‌کنشی با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و گواه گمارده شدند (در هر گروه ۱۵ کودک). معلمان گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت آموزش کارکردهای اجرایی (محقق ساخته) قرار گرفتند. در این پژوهش پرسشنامه‌ اختلال کم‌توجهی و فزون‌کنشی کانرز فرم والدین (بروک و کلینتون، ۲۰۰۷) استفاده شد. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس واریانس مختلط تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بسته‌ بومی آموزش کارکردهای اجرایی ویژه معلمان به شکل معناداری منجر به کاهش نشانه‌های اختلال کم‌توجهی و فزون‌کنشی کودکان دبستانی شده است (۰/۰۰۱p<). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که بسته‌ بومی آموزش کارکردهای اجرایی ویژه معلمان با تمرکز بر فرآیندهای شناختی و فراشناختی کودکان می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش نشانه‌های اختلال کم‌توجهی و فزون‌کنشی کودکان دبستانی مورد استفاده گیرد.

نسیم مجیدی زنجانی، مصطفی مختاباد امرئی، ایرج اعتصام،
دوره ۲۰، شماره ۹۷ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده

زمینه: اثربخشی بسیاری از آموزش ­های غیرمعماری نظیر هنر، ریاضیات و هندسه­ بر شناخت فضایی کودکان در تحقیقات، نشان داده شده است. اما با توجه به ارتباط توانایی حل­ مسأله با شناخت فضایی و این ­که اساسا معماری فرآیند حل ­مسئله است، آیا آموزش معماری می ­تواند بر شناخت فضایی در کودکان دبستانی مؤثر باشد؟ هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش معماری بر شناخت فضایی کودکان دبستانی بود. روش: روش این پژوهش، نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­ آزمون – پس­ آزمون و گروه گواه بود. جامعۀ آماری کودکان دبستانی شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود. ۵ مدرسه با روش خوشه­ای چندمرحله ­ای از شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران (مناطق ۱، ۸، ۱۶، ۶ و ۲۲ از مناطق ۲۲ گانه) و به­ صورت طبقاتی، از هر مدرسه ۱۲ نفر به تناسب جنسیت و پایه تحصیلی، به صورت تصادفی ساده (مجموعاً ۶۰ نفر) انتخاب شدند. ۳۰ نفر در هر گروه آزمایش و گواه، با رعایت جنسیت و پایه تحصیلی گمارده و به دوگروه ۱۵ نفره تقسیم شدند. پیش از آموزش، از کودکان آزمون گرفته شد. سپس، گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسۀ ۳ ساعته آموزش دیدند. سپس، از هردو گروه آزمون گرفته شد. آزمون مورد استفاده تحلیل کواریانس یک­ طرفه بود. یافته­ ها: یافته­ ها نشان داد آموزش معماری بر شناخت فضایی مؤثر است. این تأثیر برای جهت­ یابی فضایی، (۰/۰۳۴ P value=)، تجسم فضایی، (۰/۰۰۴P value=)، بازسازی تصاویر، (۰/۰۳۷ P value=) و شناخت فضایی (۰/۰۰۱ P value=) معنادار است. نتیجه ­گیری: نتایج حاکی از اثربخشی آموزش معماری در شناخت فضایی و مؤلفه­هایش، خصوصا تجسم فضایی در کودکان دبستانی ­است.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به مجله علوم روانشناختی است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC-ND 4.0 | Journal of Psychological Science

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)