ghassami M, amiri S, kalantari M, talebi H. (2020). Structural model of the relationship between maternal attachment and parenting stress: investigation of the mediating role of maternal mindfulness.
Journal of Psychological Science.
19(85), 33-45.
URL:
http://psychologicalscience.ir/article-1-517-fa.html
دانشگاه اصفهان ، s.amiri@edu.ui.ac.ir
چکیده: (1916 مشاهده)
زمینه: دلبستگی مادران از عواملی است که میتواند تنیدگی را در مادران به وجود بیاورد. اما مسأله اصلی اینست، آیا بین دلبستگی مادرانه و تنیدگی والدگری با نقش واسطهای بهوشیاری مادر رابطه وجود دارد؟ هدف: بررسی رابطه دلبستگی مادرانه و تنیدگی والدگری با نقش واسطهای بهوشیاری مادر بود. روش: پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری، شامل مادرانِ کودکان 3 تا 6 سالهای بود که از بهمن ماه 95 تا خرداد 96 در مهدهای کودک تحت نظارت بهزیستی شهر جیرفت حضور داشتند. 290 نفر به روش نمونهگیری خوشهای به عنوان نمونه انتخاب شدند. بزار عبارتند از: مقیاس تنیدگی والدینی - فرم کوتاه (آبیدین، 1995)، مقیاس دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید (1996) و پرسشنامه پنج وجهی بهوشیاری (بائر و همکاران، 2006). تحلیل دادهها با استفاده از روش بوت استراپ انجام شد.
یافتهها: بهوشیاری در رابطه بین دلبستگی ناایمن و تنیدگی والدگری نقش واسطهای داشت. نتایج نشان داد، رابطه دلبستگی اضطرابی و اجتنابی با تنیدگی معنیدار بود (0/0001>p). در مدل واسطهای، دلبستگی اضطرابی بصورت مستقیم و غیرمستقیم بر تنیدگی والدگری اثر داشت (0/0001>p) و دلبستگی اجتنابی اثر مستقیمِی بر تنیدگی نداشت، اما بصورت غیرمستقیم (با واسطهگری بهوشیاری) بر تنیدگی اثرگذار بود (0/0001>p). نتیجهگیری: میتوان با استفاده از بهوشیاری مادر دلبستگی مادرانه و تنیدگی والدگری را کاهش داد
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1398/9/1 | پذیرش: 1398/11/17 | انتشار: 1398/11/19
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |