دوره 20، شماره 103 - ( پاییز 1400(مهر)، 1400 )                   جلد 20 شماره 103 صفحات 1192-1171 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشیار، گروه روانشناسی دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران ، kh.momeni@razi.ac.ir
چکیده:   (1367 مشاهده)
زمینه: پژوهش‌های متعددی پیرامون تأثیر درمان شناختی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانه‌های افسردگی و مشکلات روان­تنی در محیط‌های شغلی انجام‌ شده است اما در ­مورد تأثیر درمان ترکیبی شناختی و پذیرش و تعهد بر نشانه‌های افسردگی و مشکلات روان­تنی در محیط شغلی شکاف تحقیقاتی وجود دارد.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان ترکیبی شناختی و پذیرش و تعهد بر نشانه‌های افسردگی و مشکلات روان­تنی در کارکنان آتش­نشانی شهر مشهد بود.
روش: این پژوهش از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و گروه گواه و همراه با دوره پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان عملیاتی آتش­نشانی شهر مشهد در سال 1397 به تعداد 1100 نفر بود. از بین 68  نفر تعیین شده در غربالگری، تعداد 30 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و با گمارش تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش عبارت‌اند از: پرسشنامه افسردگی بک (بک و همکاران،1979)، پرسشنامه علایم روان‌تنی در محیط غیر­بالینی (موهر، 2000)، پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، 1979) و جلسات درمان ترکیبی شناختی و پذیرش و تعهد (هالیس، کاملی، دایون و نویپر، 2016). داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد (0/05 >α). به‌منظور انجام تحلیل از نرم‌افزار Spss نسخه 22 استفاده شد.
یافته­ها: در نشانه‌های افسردگی و مشکلات روان­تنی بین­گروه‌ها در پس‌آزمون تفاوت معنادار وجود داشت. گروه آزمایش نسبت به گروه گواه کاهش معناداری را نشان دادند (p< 0/0001).
نتیجه‌گیری: کارکنانی که در جلسات درمان ترکیبی شناختی و پذیرش و تعهد شرکت کردند نشانه‌های افسردگی و مشکلات روان‌تنی‌شان کاهش یافت. این برنامه درمان برای محیط­های شغلی با تنش بالا و مستعد مشکلات روان­شناختی همچون افسردگی و مشکلات روان­تنی پیشنهاد می­شود.
متن کامل [PDF 1262 kb]   (676 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/9/8 | پذیرش: 1400/7/10 | انتشار: 1400/6/13

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.