دوره 17، شماره 67 - ( 7-1397 )                   جلد 17 شماره 67 صفحات 362-351 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه تهران ، Afrooz@ut.ac.ir
چکیده:   (2705 مشاهده)
زمینه: براساس تحقیقات، تغییرات دوران نوجوانی می­تواند مستعد اختلالات عاطفی و اضطراب و تنیدگی باشد.. مسئله این است، آیا روابط والدین با یکدیگر و با فرزند نوجوان، در کاهش نشانه­ های اختلالات عاطفی نوجوانان تأثیرگذار است؟ هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی برنامۀ مداخلۀ خانواده محور بر نشانگان اختلالات عاطفی فرزندان نوجوان والدین شاغل بود. روش: روش این پژوهش شبه آزمایشی و از نظر هدف جزو پژوهش­های کاربردی، از نوع طرح دو گروهی ناهمسان با پیش‌آزمون و پس‌آزمون، با گروه گواه بود و پس از غربالگری اولیه اختلالات عاطفی فرزندان آنان، تعداد30 نفر از والدین شاغل مرتبط با هدف انتخاب و به صورت تصادفی به دوگروه مساوی آزمایشی و گواه، تقسیم و گروه آزمایش طی برنامۀ مداخلۀ روان­شناختی(12جلسه­ آموزش گروهی، هفته‌ای یک جلسه و هر جلسه 90 دقیقه) تحت آموزش قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش، پرسشنامۀ­ ویژگی­ های جمعیت شناختی خودساخته (1396)، نیازسنجی و فهرست نشانگان­ رفتاری کودک آخنباخ(CBCL) (1991) بود. تحلیل داده­ها به روش تحلیل کوواریانس چند متغیره از نوع اندازه­ گیری­ های مکرر انجام گرفت. یافته ­ها: یافته­های پژوهش نشان داد تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گواه وجود دارد(0/05>P). نتیجه­ گیری: به این معنا که؛ برنامۀ مداخلۀ روان­شناختی خانواده محور، موجب کاهش نشانگان­ اختلالات عاطفی فرزندان نوجوان والدین شاغل گردید و این نتایج در پیگیری سه ماهه نیز پایدار بود.
 
متن کامل [PDF 688 kb]   (1809 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1398/4/15 | پذیرش: 1398/4/15 | انتشار: 1398/4/15

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.