دوره 21، شماره 114 - ( تابستان 1401(شهریور)، 1401 )
جلد 21 شماره 114 صفحات 1228-1215 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار گروه روان شناسی دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا همدان ، vasel999@yahoo.com
چکیده: (1135 مشاهده)
زمینه: مطالعات متعددی پیرامون اثربخشی درمان تعامل والد - کودک بر اختلالات درونی سازی شده کودکان انجام شده است. اما پژوهشی که به اثربخشی درمان تعامل والد - کودک هیجان محور بر علائم اختلال افسردگی کودکان پرداخته باشد مغفول مانده است
هدف: این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان تعاملی والد - کودک هیجان‌محور بر نحوه واکنش والدین به هیجانات منفی کودکان مبتلا به افسردگی انجام شد.
روش: پژوهش شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تمامی کودکان پسر مبتلا به اختلال افسردگی با دامنه سنی 4 الی 5/5 سال شهر اصفهان بود که با روش نمونهگیری هدفمند تعداد 30 نفر از کودکان و والدین انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه مساوی جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از چکلیست احساسات کودکان پیشدبستانی (لوبی و همکاران، 2004) و مقیاس نحوه واکنش والدین به هیجانات منفی کودک (میرابل، 2015) استفاده شد. درمان مذکور طی 14 جلسه 1 ساعته هفتگی برای آزمودنیهای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه برنامه درمانی دریافت نکرد. دادهها با روشهای آمار توصیفی و آنالیز تحلیل کوواریانس انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که در مرحله پسآزمون بین میانگین نمره علائم افسردگی کودکان دو گروه آزمایش (24/63 =F، 0/000 =P و 0/607 =Eta) و گواه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد. آنالیز کوواریانس نشان داد که این درمان در آزمودنیهای گروه آزمایش در مرحله پسآزمون منجر به بهبود نمره نحوه واکنش والدین به هیجانات منفی کودکان شده است (14/46 =F، 0/001 =P و 0/637 =Eta).
نتیجه‌گیری: کودکان و والدین شرکتکننده در این برنامه درمانی بهبود در نشانگان افسردگی و و والدین شرکتکننده در این برنامه درمانی بهبود در نحوه واکنش والدین به هیجانات منفی کودکان مبتلا به افسردگی را نشان دادند.
هدف: این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان تعاملی والد - کودک هیجان‌محور بر نحوه واکنش والدین به هیجانات منفی کودکان مبتلا به افسردگی انجام شد.
روش: پژوهش شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تمامی کودکان پسر مبتلا به اختلال افسردگی با دامنه سنی 4 الی 5/5 سال شهر اصفهان بود که با روش نمونهگیری هدفمند تعداد 30 نفر از کودکان و والدین انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه مساوی جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از چکلیست احساسات کودکان پیشدبستانی (لوبی و همکاران، 2004) و مقیاس نحوه واکنش والدین به هیجانات منفی کودک (میرابل، 2015) استفاده شد. درمان مذکور طی 14 جلسه 1 ساعته هفتگی برای آزمودنیهای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه برنامه درمانی دریافت نکرد. دادهها با روشهای آمار توصیفی و آنالیز تحلیل کوواریانس انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که در مرحله پسآزمون بین میانگین نمره علائم افسردگی کودکان دو گروه آزمایش (24/63 =F، 0/000 =P و 0/607 =Eta) و گواه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد. آنالیز کوواریانس نشان داد که این درمان در آزمودنیهای گروه آزمایش در مرحله پسآزمون منجر به بهبود نمره نحوه واکنش والدین به هیجانات منفی کودکان شده است (14/46 =F، 0/001 =P و 0/637 =Eta).
نتیجه‌گیری: کودکان و والدین شرکتکننده در این برنامه درمانی بهبود در نشانگان افسردگی و و والدین شرکتکننده در این برنامه درمانی بهبود در نحوه واکنش والدین به هیجانات منفی کودکان مبتلا به افسردگی را نشان دادند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |