دوره 22، شماره 129 - ( پاییز 1402(آذر)، 1402 )
جلد 22 شماره 129 صفحات 1888-1869 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم‌تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران. ، m_najafi@semnan.ac.ir
چکیده: (288 مشاهده)
زمینه: تحقیقات قبلی نقش بالقوه آشفتگی استنتاج را در ایجاد و حفظ علائم اختلال وسواسی - جبری برجسته کرده است. در برخی از این مطالعات، عوامل پیش‌بینی‌کننده علائم اختلال وسواسی - جبری از جمله ترس از خود و باورهای وسواسی شناسایی شده است، اما مکانیسم‌های میانجی‌گر این رابطه هنوز شناسایی نشده است.
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی‌گر ترس از خود و باورهای وسواسی در رابطه آشفتگی استنتاج با علائم اختلال وسواسی – جبری بود.
روش: روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی کاربران بیست تا پنجاه‌سالۀ شبکه‌های اجتماعی مشهد در سال 1401 بودند که از این میان 300 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از مقیاس‌های وسواسی - جبری (نسخه تجدیدنظرشده) (فوآ و همکاران، 2002)، آشفتگی استنتاج (آردما و همکاران، 2010)، ترس از خود (آردما و همکاران، 2013) و باورهای وسواسی کارگروه شناخت‌های وسواسی – جبری (1997) استفاده شد. داده‌ها با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری با رویکرد تحلیل مسیر و با نرم‌افزارهای SPSS26 و AMOS22 تحلیل شدند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که آشفتگی استنتاج (0/19= β)، باورهای وسواسی (0/55= β) و ترس از خود (0/23= β) اثر مستقیم و معناداری بر علائم وسواسی – جبری داشتند (01/0 >P). همچنین، آشفتگی استنتاج بر ترس از خود (60/ 0β=) و باورهای وسواسی (0/58=β) اثر مستقیم و معناداری داشت (0/01 >P). در مورد اثر غیرمستقیم، آشفتگی استنتاج از طریق ترس از خود (0/13= β) و باورهای وسواسی
(0/31= β) بر علائم وسواسی – جبری اثر غیرمستقیم داشت (0/05 >P).
نتیجه‌گیری: باتوجه به نقش ترس از خود و باورهای وسواسی بر رابطه آشفتگی استنتاج با علائم اختلال وسواسی – جبری، تمرکز بر کنترل ترس از خود و باورهای وسواسی می‌تواند اثر آشفتگی استنتاج بر علائم اختلال وسواسی – جبری را در جمعیت عمومی کاهش دهد.
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی‌گر ترس از خود و باورهای وسواسی در رابطه آشفتگی استنتاج با علائم اختلال وسواسی – جبری بود.
روش: روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی کاربران بیست تا پنجاه‌سالۀ شبکه‌های اجتماعی مشهد در سال 1401 بودند که از این میان 300 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از مقیاس‌های وسواسی - جبری (نسخه تجدیدنظرشده) (فوآ و همکاران، 2002)، آشفتگی استنتاج (آردما و همکاران، 2010)، ترس از خود (آردما و همکاران، 2013) و باورهای وسواسی کارگروه شناخت‌های وسواسی – جبری (1997) استفاده شد. داده‌ها با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری با رویکرد تحلیل مسیر و با نرم‌افزارهای SPSS26 و AMOS22 تحلیل شدند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که آشفتگی استنتاج (0/19= β)، باورهای وسواسی (0/55= β) و ترس از خود (0/23= β) اثر مستقیم و معناداری بر علائم وسواسی – جبری داشتند (01/0 >P). همچنین، آشفتگی استنتاج بر ترس از خود (60/ 0β=) و باورهای وسواسی (0/58=β) اثر مستقیم و معناداری داشت (0/01 >P). در مورد اثر غیرمستقیم، آشفتگی استنتاج از طریق ترس از خود (0/13= β) و باورهای وسواسی
(0/31= β) بر علائم وسواسی – جبری اثر غیرمستقیم داشت (0/05 >P).
نتیجه‌گیری: باتوجه به نقش ترس از خود و باورهای وسواسی بر رابطه آشفتگی استنتاج با علائم اختلال وسواسی – جبری، تمرکز بر کنترل ترس از خود و باورهای وسواسی می‌تواند اثر آشفتگی استنتاج بر علائم اختلال وسواسی – جبری را در جمعیت عمومی کاهش دهد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |