دانشگاه زنجان ، amiri_tmu@yahoo.com
چکیده: (2335 مشاهده)
چگونگی تعامل والد-کودک در کودکان با اختلال کمبود توجه/فزونکنشی تأثیر بسیار مهمی را بر مشکلات رفتاریشان بر جای میگذارد، بدینجهت یکی از روشهای بهبود شیوههای والدگری و بهدنبال آن کاهش مشکلات رفتاری ارائه آموزشهای روانشناختی در زمینه مهارگری رفتار کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه/فزونکنشی به والدین میباشد.
از اینرو مسأله پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مادران کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه/فزونکنشی با روش آدلر- درایکورس بر بهبود شیوههای والدگری و رفتارهای تضادورزانه، فرزندانشان بوده است. روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با گروه آزمایش و گواه بود. از اینرو تعداد 30 نفر از مادرانی که فرزندانشان با این اختلال تشخیص داده شده بودند بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه همتاسازی شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مرضی کودکان، ومقیاس شیوههای والدگری بود. آموزش مادران در قالب 10 جلسه نود دقیقهای اجرا شد. در پایان دوگروه پرسشنامههای مذکور را بهعنوان پسآزمون تکمیل کردند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج بیانگر تأثیر کاربندی آزمایشی بر بهبود شیوه والدگری مقتدرانه (0/05P<) و همچنین نشانگر تأثیرکاربندی در کاهش، شیوه والدگری سهلگیرانه، استبدادی و رفتارهای تضادورزانه (0/05P<)کودکان گروه آزمایشی نسبت به گروه گواه بود. یافتهها نشان میدهند که آموزش به شیوه آدلر- درایکورسی، مشکلات رفتاری فرزندان را کاهش داده و سبب بهبود رابطه والد-کودک در میان مادران کودکان با اختلال کمبود توجه/فزونکنشی میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/4/25 | پذیرش: 1398/4/25 | انتشار: 1398/4/25
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |