دوره 19، شماره 93 - ( پاییز 1399(آذر) 1399 )
جلد 19 شماره 93 صفحات 1175-1184 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (851 مشاهده)
زمینه: سرزندگی تحصیلی، خودنظم‌جویی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی متغیرهایی هستند که می‌توانند نقشی پررنگ در موفقیت تحصیلی دانشجویان ایفا نمایند. اما آیا طرحواره‌درمانی به بهبود سرزندگی تحصیلی، خودنظم‌جویی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانشجویان کمک می‌کند؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی بر سرزندگی تحصیلی، خودنظم‌جویی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانشجویان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل دانشجویان دانشگاه‌های سراسری شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 بود. در این پژوهش تعداد 30 دانشجو با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (در هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش مداخله طرحواره‌درمانی (سجادی و همکاران، 1395) را در طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت کردند. در این پژوهش پرسشنامه‌های پرسشنامه سرزندگی تحصیلی (مارتین و مارش، 2008)؛ پرسشنامه خودنظم‌جویی تحصیلی (سواری و عرب‌زاده، 1391) و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی (فردریکز، بلومنفیلد و پاریس، 2004) استفاده شد. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس مختلط تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که طرحواره‌درمانی بر سرزندگی تحصیلی، خودنظم‌جویی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانشجویان تأثیر معناداری داشته است (0/001p<). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که طرحواره‌درمانی با بهره‌گیری از تکنیک‌هایی همچون آموزش سبک‌های مقابله‌ای، برقراری ارتباط بین مشکلات فعلی و طرحواره‌ها، اولویت‌بندی و مشخص کردن مشکل‌سازترین رفتارهای تحصیلی و ارائه شیوه‌های رفتاری مناسب می‌تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت به بهبود سرزندگی تحصیلی، خودنظم‌جویی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانشجویان مورد استفاده گیرد.