دوره 19، شماره 95 - ( زمستان 1399(بهمن) 1399 )
جلد 19 شماره 95 صفحات 1437-1423 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استاد تمام ،گروه مشاوره ، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی ، دانشگاه علامه طباطبایی ،تهران،ایران. نویسنده مسئول ، ashafiabady@yahoo.com
چکیده: (2366 مشاهده)
زمینه: مطالعات متعددی پیرامون اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک و علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان انجام شده است. اما پژوهشی که به اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک مبتنی بر مربی گری هیجان بر علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک مبتنی بر مربی گری هیجان بر علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان بود. روش: پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل یود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه اول ابتدایی منطقه 10 (1282 نفر) در سال تحصیلی 99-98 بود. تعداد 30 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش عبارتند از: مقیاس سنجش اضطراب جدایی (نسخه والد و کودک، هان، هاجینلیان، ایسن، وندر و پینکاس، 2003) و برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک مبتنی بر مربی گری هیجان (محقق ساخته، 1398). تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) و تک متغیره انجام شد. یافته ها: برنامه مداخله ای تعامل والد -کودک مبتنی بر مربی گری هیجان به طور معناداری در کاهش ترس از رهایی، ترس از تنهایی، ترس از بیماری و نگرانی از وقوع حوادث خطرناک مؤثر بود (0/01 P<). نتیجه گیری: دانش آموزانی که در برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک مبتنی بر مربی گری هیجان شرکت کردند نشانه های اختلال اضطراب جدایی کمتری داشتند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |