دوره 20، شماره 101 - ( تابستان1400(مرداد)، 1400 )
جلد 20 شماره 101 صفحات 740-729 |
برگشت به فهرست نسخه ها
کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، idemahdi@gmail.com
چکیده: (1100 مشاهده)
زمینه: موفقیت‌های ورزشی تنها با پرداختن به مسائل جسمانی حاصل نمی‌شود و سایر متغیر‌های روانی - شناختی نقش مهمی را در موفقیت و بهینه‌سازی عملکرد ورزشی ایفا می‌کنند. در تحقیقات قبلی به طور کلی نقش مثبت بازخورد افزوده بر یادگیری و عملکرد مشخص شده است، اما کشف بهینه‌ترین و مؤثر‌ترین روش‌های ارائه آن حائز اهمیت است. هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر بازخورد واقعی و غیرواقعی به دو صورت بیشتر و کمتر از حد واقعی بر شاخص‌های اقتصاد دویدن در افراد مبتدی انجام شد. روش: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 24 پسر غیرورزشکار (دامنه سنی ۲۳ تا ۲۷ سال) از دانشگاه شهید بهشتی تهران به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند و تکلیف دویدن روی تردمیل را انجام دادند. حداکثر سرعت شرکت‌کنندگان با استفاده از آزمون سرعت بیشینه اندازه‌گیری شد که بر اساس نتایج آن، شرکت‌کنندگان در دو گروه زمان و مسافت تقسیم بندی شدند (عقدایی و همکاران، 1398) و هر گروه در سه آزمون دویدن با شرایط مختلف بازخورد (بالاتر، واقعی، کمتر) شرکت کردند. در حین دویدن از پرسشنامه درک فشار بورگ (۱۹۸۲)، استفاده شد و شاخص‌های ضربان قلب و اکسیژن مصرفی از طریق حسگر ضربان سنج و دستگاه آنالیز گاز‌های تنفسی در شرایط آزمایشگاهی ثبت گردید (عقدایی و همکاران، ۱۳۹۸). برای آزمون‌های آماری از آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌های تکراری و برای تحلیل آماری داده‌ها از نرم افزار ۲۲ Spss استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان دادکه بازخورد زمان و مسافت کمتر از حد واقعی، نسبت به بازخورد واقعی و بیشتر از حد واقعی، منجر به اکسیژن مصرفی و ضربان قلب و مقیاس درک فشار پایین‌تر در افراد گردید (0/05 >P). اما بین اثر شرایط مختلف بازخورد میان دو گروه، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (0/05 <P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می‌توان چنین گفت که احتمالاً ارائه بازخورد به صورت کمتر از حد واقعی منجر به اقتصادی‌ترین عملکرد دویدن در افراد مبتدی می‌شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |