استاد، گروه مشاوره، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران (نویسنده مسئول) ، h_ghamari@uma.ac.ir
چکیده: (1492 مشاهده)
زمینه: خودآسیب زنی بدون گرایش به خودکشی، به یکی از مسائل شایع و نگران کننده در بین نوجوانان دختر تبدیل شده است. یکی از مهم ترین عوامل تأثیرگذار در بروز رفتارهای خودآسیب زنی، هیجانهای منفی هستند. پژوهش های انجام شده اثربخشی روش های محدودی را روی اختلال شخصیت مرزی بررسی کرده اند و اثربخشی روایت درمانگری بر روی دختران دچار خودآسیب زنی بدون گرایش به خودکشی مورد توجه قرار نگرفته است.
هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روایتدرمانگری با تأکید بر لحظات نوآور بر راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان در دختران نوجوان دچار خودآسیب زنی بدون گرایش به خودکشی انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل می باشد. جامعۀ آماری پژوهش حاضر، کلیۀ دانش آموزان دختر دورۀ اول و دوم متوسطۀ خودآسیب رسان بدون قصد خودکشی بودند که از سال 1394 تا 1399 به مرکز مشاورۀ دانش آموزان شهید فهمیدۀ شهرستان بناب ارجاع شده بودند. در این پژوهش برای انتخاب نمونه، از روش نمونهگیری در دسترس استفاده شد، به طوری که 30 نفر از دانش آموزان با سابقۀ خود آسیب زنی بدون قصد خودکشی که دارای راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی سازش یافتۀ پایین تر و راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی سازش نایافتۀ بالاتر بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش در معرض 8 جلسۀ روایت درمانی با اقتباس از برنامۀ مداخله ای وایت و اپستون (1990) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکرد. پس از آن پس آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید.
یافته ها: روایت درمانگری با تأکید بر لحظات نوآور، بر بهبود راهبردهای تنطیم شناختی هیجان تأثیر معنادار داشت (0/00>p).
نتیجهگیری: با توجه به یافتۀ پژوهش حاضر، می توان گفت روایت درمانگری با تأکید بر لحظات نوآور، روش مداخله ای مناسبی برای بهبود راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان در دختران با خودآسیب زنی بدون گرایش به خودکشی است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/2/7 | پذیرش: 1400/12/10 | انتشار: 1400/12/10
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |