آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 21، شماره 113 - ( تابستان 1401(مرداد)، 1401 )
جلد 21 شماره 113 صفحات 986-971 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hassani B, Khodabakhsh Pirklani R, Ahadi B. (2022). Attachment styles and smartphone addiction: The mediating role of self-esteem and sensitivity to rejection. Journal of Psychological Science. 21(113), 971-986. doi:10.52547/JPS.21.113.971
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1499-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1499-fa.html
حسنی بنت الهدی، خدابخش پیرکلانی روشنک، احدی بتول. سبک دلبستگی و اعتیاد به تلفن همراه هوشمند: نقش واسطه‌ای حرمت خود و حساسیت به طرد مجله علوم روانشناختی 1401; 21 (113) :986-971 10.52547/JPS.21.113.971
دانشیار، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران. ، rkhodabakhsh@alzahra.ac.ir
چکیده: (1428 مشاهده)
زمینه: با وجود اینکه نقش سبک دلبستگی، حرمت خود پایین، و حساسیت به طرد بالا در اعتیاد به تلفن همراه هوشمند تأیید شده است اما هنوز ابهامات فراوانی در نحوه تأثیر این عوامل بر اعتیاد به تلفن همراه هوشمند وجود دارد؛ حتی در برخی از موارد، نتایج پژوهشی در تناقض با یکدیگر هستند، شاید به این علت که غالباً این موارد مسستقل از هم بررسی شده‌اند.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای حرمت خود و حساسیت به طرد در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و اعتیاد به تلفن همراه هوشمند صورت گرفت.
روش: به منظور بررسی رابطه غیر مستقیم سبک دلبستگی و تلفن همراه هوشمند از طریق حرمت خود و حساسیت به طرد، از روش معادلات ساختاری استفاده شد. کاربران 20 تا 34 ساله‌ای که از تلفن همراه هوشمند استفاده می‌کردند جامعۀ آماری پژوهش را تشکیل می‌دادند. در این پژوهش 452 شرکت‌کننده 20 تا 34 ساله (1/49 درصد زنان و 50/9 درصد مردان) به صورت داوطلبانه، پرسشنامه‌های سبک دلبستگی بشارت (2011)، اعتیاد به تلفن همراه سواری (1393)، حرمت خود روزنبرگ (1965) و حساسیت به طرد نسخه بزرگسال برنسون و همکاران (2009) را تکمیل کردند.
یافته ها: نتایج تحلیل مسیر با استفاده از آزمون بوت استراپ نشان داد متغیرهای حرمت خود و حساسیت به طرد در رابطه بین سبک‌های دلبستگی ایمن و اجتنابی با اعتیاد به تلفن همراه هوشمند نقش واسطه‌ای جزئی داشته و در رابطه سبک دلبستگی مضطرب با اعتیاد به تلفن همراه هوشمند نقش واسطه‌ای کامل را ایفا می‌کنند. همچنین جنسیت بر مسیر مستقیم سبک دلبستگی اجتنابی و اعتیاد به تلفن همراه هوشمند و مسیر غیرمستقیم سبک دلبستگی مضطرب و اعتیاد به تلفن همراه هوشمند، نقش تعدیل‌گری دارد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که در راستای حل معضل اعتیاد به تلفن همراه هوشمند به‌ویژه در مورد زنان، توجه به مؤلفه‌های حرمت خود و حساسیت به طرد می‌تواند راه گشا باشد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای حرمت خود و حساسیت به طرد در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و اعتیاد به تلفن همراه هوشمند صورت گرفت.
روش: به منظور بررسی رابطه غیر مستقیم سبک دلبستگی و تلفن همراه هوشمند از طریق حرمت خود و حساسیت به طرد، از روش معادلات ساختاری استفاده شد. کاربران 20 تا 34 ساله‌ای که از تلفن همراه هوشمند استفاده می‌کردند جامعۀ آماری پژوهش را تشکیل می‌دادند. در این پژوهش 452 شرکت‌کننده 20 تا 34 ساله (1/49 درصد زنان و 50/9 درصد مردان) به صورت داوطلبانه، پرسشنامه‌های سبک دلبستگی بشارت (2011)، اعتیاد به تلفن همراه سواری (1393)، حرمت خود روزنبرگ (1965) و حساسیت به طرد نسخه بزرگسال برنسون و همکاران (2009) را تکمیل کردند.
یافته ها: نتایج تحلیل مسیر با استفاده از آزمون بوت استراپ نشان داد متغیرهای حرمت خود و حساسیت به طرد در رابطه بین سبک‌های دلبستگی ایمن و اجتنابی با اعتیاد به تلفن همراه هوشمند نقش واسطه‌ای جزئی داشته و در رابطه سبک دلبستگی مضطرب با اعتیاد به تلفن همراه هوشمند نقش واسطه‌ای کامل را ایفا می‌کنند. همچنین جنسیت بر مسیر مستقیم سبک دلبستگی اجتنابی و اعتیاد به تلفن همراه هوشمند و مسیر غیرمستقیم سبک دلبستگی مضطرب و اعتیاد به تلفن همراه هوشمند، نقش تعدیل‌گری دارد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که در راستای حل معضل اعتیاد به تلفن همراه هوشمند به‌ویژه در مورد زنان، توجه به مؤلفه‌های حرمت خود و حساسیت به طرد می‌تواند راه گشا باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)