دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، Spnaghash@ut.ac.ir
چکیده: (1392 مشاهده)
زمینه: تحقیقات نشان میدهد بیماریهای قلب و عروق علت اصلی مرگومیر در ایران است و بیماران پس از جراحی با مشکلات روانشناختی مانند افسردگی، اضطراب و تنیدگی مواجه میشوند. روش شمارش پیشرونده به عنوان یک مواجهه ذهنی و حساسیتزدایی از خاطرات آسیبزا منجر به کاهش اضطراب و تقویت حس تسلط بر خاطرات غیرمنتظره کارآمد بوده، اما در زمینه کاربرد این روش در جامعه مورد تحقیق شکاف تحقیقاتی وجود دارد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شمارش پیشرونده بر نشانههای هیجانی (افسردگی، اضطراب و تنیدگی) در بیماران CABG انجام شد.
روش: در این پژوهش طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری این مطالعه بیمارانی بودند که ۴ الی ۶ هفته بعد از CABG به کلینیک بازتوانی مرکز قلب تهران ارجاع شده بودند. از بین این افراد، ۲۴ نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. این افراد پس از کسب رضایت، به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و گواه قرار گرفتند. سنجشها با استفاده از DASS-21 (سامانی و جوکار، 1386) و IES-R (پناغی، حکیم شوشتری و عطاریمقدم، 1385) در سه مقطع پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری در هر دو گروه انجام گرفت.
یافته ها: نتایج تحلیل آماری نشان داد که روش درمان شمارش پیشرونده در کاهش معنادار میزان اضطراب و تنیدگی در زمان پیگیری در گروه مداخله مؤثر بوده است (0/05 =α). این روش تفاوت معناداری بین دو گروه در میزان افسردگی در زمان پسآزمون و پیگیری ایجاد نکرده است و میزان افسردگی در دوره پیگیری به میزان زیادی توسط این مقادیر در مقطع پیشآزمون تعیین میشود (0/05 =α).
نتیجهگیری: مداخله شمارش پیشرونده مبتنی بر آگاهی از ضربه احتمالا تحت تأثیر فهم اثرات آسیب بر زندگی فرد در راستای بهبود اثرات آسیب بر زندگی و کاهش احتمال مجدداً در معرض آسیب قرار گرفتن تأثیر دارد، انجام مطالعات با نمونههای بیشتر توصیه میگردد
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/9/25 | پذیرش: 1401/5/10 | انتشار: 1401/5/8
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |