استحکام من، مجموعهای از کنشهای من بهعنوان یکی از ساختارهای اساسی شخصیت محسوب می شود. فرایند بهنجار تحول مستلزم توانایی من در مواجهه با مطالبات و تعارضهای نهاد، فرامن و مقتیضات محیط است. سنجش این توانایی نیازمند داشتن ابزاری معتبر است. هدف اصلی این پژوهش ساخت و بررسی ویژگیهای روانسنجی مقیاس استحکام من شامل درستی سازه، درستی همگرا و تشخیصی (افتراقی)، همسانی درونی و قابلیت اعتماد بازآزمایی بود. دویست و شصت و هفت دانشجو (151 دختر، 116 پسر) بهصورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از شرکتکنندگان خواسته شد مقیاس استحکام من (ESS)، مقیاس رواندرستی (MHI-28)، مقیاس دشواری نظمجویی هیجان (DERS) و مقیاس عواطف مثبت و منفی (PANAS) را تکمیل کنند. طرح پژوهش حاضر توسعهای- کاربردی است. در این پژوهش، از روشهای تحلیل آماری شامل تحلیل عاملی اکتشافی برای درستی سازه؛ ضریب آلفای کرونباخ برای همسانی درونی؛ و بازآزمایی برای پایائی ابزار استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، پنج عامل را برای مقیاس استحکام من تأیید کرد. درستی همگرا و تشخیصی (افتراقی) مقیاس استحکام من از طریق سنجش همزمان رواندرستی و درماندگی روانشناختی، دشواری نظمجویی هیجان و عواطف مثبت و منفی در مورد شرکتکنندگان محاسبه شد. ضرایب همبستگی میانگین نمرههای آزمودنیها در مقیاسهای استحکام من با شاخص های رواندرستی و درماندگی روانشناختی، دشواری نظمجویی هیجان و عواطف مثبت و منفی معنادار بود. همسانی درونی مقیاسهای استحکام من بر حسب ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد و با ضرایب همبستگی از 0/79 تا 0/85 مورد تأیید قرار گرفت. قابلیت اعتماد بازآزمایی مقیاسهای استحکام من بر اساس نتایج دو بار اجرای آزمون محاسبه شد و با ضرایب همبستگی از 0/65 تا0/73 در سطح 0/001p < مورد تأیید قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، مقیاس استحکام من برای سنجش این سازه در نمونههای ایرانی از قابلیت اعتماد و درستی کافی برخوردار است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/4/17 | پذیرش: 1398/4/17 | انتشار: 1398/4/17