دانشیار، گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.(نویسنده مسئول) ، nsharifi@riau.ac.ir
چکیده: (۱۲۵۸ مشاهده)
زمینه: گرایش به اعتیاد به عنوان یک مسئله اجتماعی علل مختلفی دارد، ویژگیهای شخصیتی (عامل روانشناختی) و تابآوری (عامل محافظتکننده) از جمله عوامل فردی هستند که در گرایش به اعتیاد نقش دارند، اما هنوز پژوهشی که گرایش به اعتیاد، ابعاد شخصیتی هورنای و تابآوری را در یک مدل ساختاری بررسی کند انجام نشده است.
هدف: این پژوهش با هدف بررسی روابط ساختاری بعدهای شخصیتی هورنای و تابآوری با گرایش به اعتیاد انجام شد.
روش: روش: پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه آزاد تهران در سال تحصیلی 1399-1400 بودند، تعداد ۳۸۷ نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامههای سهبعدی هورنای-کولیچ (2012)، تابآوری کانر-دیویدسون (2003) و مقیاس ایرانی آمادگی اعتیاد به مواد مخدر (زرگر و همکاران، ۱۳۸۵) پاسخ دادند. دادههای بهدستآمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافتهها: نتایج نشان داد که ابعاد شخصیتی مطیع، پرخاشگرانه و دوریگزین و تابآوری به ترتیب با ضرایب استاندارد 0/284، 0/324، 0/320 و 0/611- اثر مثبت و منفی معنیداری بر گرایش به مصرف مواد دارند، همچنین تابآوری نقش میانجیگر در ارتباط بین ابعاد شخصیتی هورنای و گرایش به اعتیاد ندارد. بنابراین مدل فرضی اصلاح شد و مدل نهایی پژوهش با استفاده از شاخصهای برازندگی تائید شد.
نتیجهگیری: بنابراین میتوان گفت که احتمالاً ویژگیهای شخصیت روانرنجور و تابآوری به ترتیب در افزایش و کاهش گرایش به اعتیاد نقش دارند و روابط بین فردی در این روابط نقش اساسی دارند که در تدوین مداخلات پیشگیرانه گرایش به اعتیاد میتوان آن را در نظر گرفت.
شمارهی مقاله: ۷
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/1/31 | پذیرش: 1401/3/8 | انتشار: 1401/10/19
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |