دانشیار، گروه مشاوره، واحد ابهر، دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر، ایران. ، counselor_ghamari@yahoo.com
چکیده: (874 مشاهده)
زمینه: خودآسیبرسانی مکانیسمی است که نوجوانان برای محافظت از خود شکننده شان در کنار آمدن با فشارهای دوره نوجوانی از آن استفاده می کنند و اغلب موجب آسیب جدی جسمی و روانی به خود میشوند. مطالعات متعدد نشان داده است که شناخت اجتماعی در انواع مشکلات رفتاری و اختلالات روانی دخیل است؛ از سویی تحقیقات نقش میانجیگر تحمل پریشانی را در گرایش نوجوانان به رفتارهای خودآسیبرسان مشهود دانستهاند. اما وجود پژوهشی که بصورت همزمان نقش میانجیگر تحمل پریشانی را در رابطه بین شناخت اجتماعی با رفتارهای خودآسیبرسان نوجوانان بررسی نماید مغفول مانده است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مدلیابی روابط ساختاری شناخت اجتماعی با رفتارهای خودآسیبرسان با میانجیگری تحمل پریشانی نوجوانان انجام شد.
روش: روش پژوهش همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان 16-14 سال که در سال تحصیلی 1400-99 در مدارس دولتی شهر کرج مشغول به تحصیل بودند، که 247 نفر به صورت اینترنتی و از طریق شبکههای مجازی به صورت در دسترس با استفاده از پرسشنامههای شناخت اجتماعی (نجاتی و همکاران، 1397)، رفتار خودآسیبرسان (کلونسکی و گلن، 2009)، و مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری و نرم افزار SPSS23 و Smart PLS3 استفاده شد.
یافتهها: اثرمستقیم و منفی شناخت اجتماعی بر رفتارهای خودآسیبرسان معنادار بود (0/05>P)، اما اثرغیرمستقیم شناخت اجتماعی بر رفتارهای خودآسیبرسان معنادار نبود. اثر مستقیم و منفی تحمل پریشانی بر رفتارهای خود آسیبرسان معنادار بود (0/01 >P).
نتیجهگیری: براساس یافتهها، میتوان نتیجه گرفت تحمل پریشانی و شناخت اجتماعی از عوامل مهم اثرگذار بر رفتارهای خودآسیبرسان نوجوانان است، بنابراین، در برنامههای پیشگیری و درمانی باید به این عوامل توجه شود.
شمارهی مقاله: 5
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/2/7 | پذیرش: 1401/5/22 | انتشار: 1401/12/2
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |