استادیار، گروه روانشناسی و علوم تربیتی، پژوهشکده زنان، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران. ، ma.sayad@alzahra.ac.ir
چکیده: (203 مشاهده)
زمینه: مطالعات حوزه روانشناسی نشان دادهاند که داشتن تجارب آسیبزای دوران کودکی میتواند اثرات جبرانناپذیری در بزرگسالی داشته باشد. از طرفی عدم ارضای نیازهای روانشناختی منجر به تجربه درد هیجانی گردیده که جز از طریق عمقبخشی به پردازش هیجانی و دسترسی به تجربیات مربوط به آسیب امکانپذیر نمیباشد. با اینحال تا کنون پژوهش عمیقی در جهت درک درد هیجانی زنان آسیبدیده از دوران کودکی در ایران انجام نشده است.
هدف: هدف از پژوهش حاضر، درک درد هیجانی در تجربه زیسته زنان دارای تجارب آسیبزای دوران کودکی بود.
روش: پژوهش حاضر به روش کیفی از نوع پدیدارشناسی انجام شد. نمونه مورد مطالعه 10 نفر از زنان شهر تهران که دارای تجارب آسیبزای دوران کودکی بودند، انتخاب شدند. روش نمونهگیری هدفمند و با شرکتکنندگان در پژوهش، مصاحبه نیمهساختاریافته به عمل آمد. متن مصاحبهها، کلمه به کلمه پیاده شد و دادهها به روش هفت مرحلهای کلایزی (مارو و همکاران، 2015) مورد تجزیه قرار گرفت.
یافتهها: در این پژوهش دو مضمون اصلی و زیرمضمونهای فرعی شامل: 1) ترس (ترس از ناامنی، طرد شدگی، رهاشدگی، پاسخنگرفتن نیازها، ازدستدادن، ترس از آسیب، نداشتن حامی) 2) شرم (بیارزشی، ناتوانی، بیکفایتی، حقارت، کهتری، تقصیر/احساس گناه، دوستنداشتنی بودن، ناپاکی/کثیفی) شناسایی شد.
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش، زنان و دخترانی که در سنین زیر 18 سال در یکی از زمینههای آسیب (جنسی، جسمی، عاطفی، غفلت) تجربه داشتهاند، در بزرگسالی درد هیجانی شرم و ترس را تجربه میکنند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/3/2 | پذیرش: 1401/5/23 | انتشار: 1402/1/1
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |