آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 21، شماره 119 - ( زمستان 1401 (بهمن)، 1401 )
جلد 21 شماره 119 صفحات 2212-2199 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
kaboodi M. (2022). The effect of group play therapy on social adjustment, control of anger, and loneliness of children between 11–12. Journal of Psychological Science. 21(119), : 5 doi:10.52547/JPS.21.119.2199
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1730-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1730-fa.html
کبودی مهناز. تأثیر بازی‌درمانی گروهی بر سازشیافتگی اجتماعی، احساس تنهایی و مهار خشم درکودکان 11-12 سال مجله علوم روانشناختی 1401; 21 (119) :2212-2199 10.52547/JPS.21.119.2199
استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران. ، Kabodim58@cfu.ac.ir
چکیده: (1001 مشاهده)
زمینه: یکی از بارزترین روش‌های تغییر رفتار، بازی‌درمانی گروهی است. با توجه به اینکه از یک طرف شیوع رفتارهای پرخاشگرانه و از طرف دیگر بروز رفتارهای گوشه‌گیرانه و احساس تنهایی، موجب ایجاد اختلالات رفتاری در کودکان می‌گردد.
هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان تأثیر بازی‌های گروهی بر سازشیافتگی اجتماعی، کنترل خشم و احساس تنهایی انجام گردیده است.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی و طرح آن از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون بود. جامعه مورد مطالعه دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی در نیمه اول سال تحصیلی 1398-1399 شهر کرمانشاه بودند که براساس نوع پژوهش (نیمه‌آزمایشی) تعداد 40 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفری (آزمایش و گواه) جای‌گذاری شدند. ابزار بکار رفته در پژوهش شامل پرسشنامه‌های سازشیافتگی خانچی (1998)، مهار خشم نواکو (1986) و احساس تنهایی ویلر (1985) و بسته آموزشی بازی‌درمانی کاترین گلارد و دیوید گلدارد (2012) بوده است. جهت بررسی نتایج از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل‌کوورایانس مؤید این است که با کنترل نمرات پیش‌آزمون، در گروه‌های آزمایش و گواه، بازی‌های گروهی به‌ترتیب موجب افزایش سازشیافتگی اجتماعی (18/63 =F؛ 0/001 =P) و کاهش احساس تنهایی (23/12 =F؛ 0/001 =P) می‌گردد ولی در نمرات کنترل خشم (0/384 =F؛ 0/55 =P) تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش بازی‌های گروهی به‌عنوان یک رشته فعالیت‌های جمعی و انگیزشی باعث بالا بردن مهارت‌های فردی، تقویت حس اعتماد به خود، استقلال فردی و تقویت برقراری روابط اجتماعی و در نتیجه بهبود سازشیافتگی اجتماعی و هیجانی کودک می‌گردد.
هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان تأثیر بازی‌های گروهی بر سازشیافتگی اجتماعی، کنترل خشم و احساس تنهایی انجام گردیده است.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی و طرح آن از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون بود. جامعه مورد مطالعه دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی در نیمه اول سال تحصیلی 1398-1399 شهر کرمانشاه بودند که براساس نوع پژوهش (نیمه‌آزمایشی) تعداد 40 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفری (آزمایش و گواه) جای‌گذاری شدند. ابزار بکار رفته در پژوهش شامل پرسشنامه‌های سازشیافتگی خانچی (1998)، مهار خشم نواکو (1986) و احساس تنهایی ویلر (1985) و بسته آموزشی بازی‌درمانی کاترین گلارد و دیوید گلدارد (2012) بوده است. جهت بررسی نتایج از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل‌کوورایانس مؤید این است که با کنترل نمرات پیش‌آزمون، در گروه‌های آزمایش و گواه، بازی‌های گروهی به‌ترتیب موجب افزایش سازشیافتگی اجتماعی (18/63 =F؛ 0/001 =P) و کاهش احساس تنهایی (23/12 =F؛ 0/001 =P) می‌گردد ولی در نمرات کنترل خشم (0/384 =F؛ 0/55 =P) تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش بازی‌های گروهی به‌عنوان یک رشته فعالیت‌های جمعی و انگیزشی باعث بالا بردن مهارت‌های فردی، تقویت حس اعتماد به خود، استقلال فردی و تقویت برقراری روابط اجتماعی و در نتیجه بهبود سازشیافتگی اجتماعی و هیجانی کودک می‌گردد.
شماره‌ی مقاله: 5
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)