دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران. ، tamannai@kashanu.ac.ir
چکیده: (1536 مشاهده)
زمینه: تحقیقات زیادی به ارتباط بین بهزیستیتحصیلی با شفقت به خود تأکید کردهاند. با وجود اهمیت بالای نقش بهزیستی تحصیلی، تاکنون پژوهشهای محدودی در این حوزه در ایران انجام شده است. در برخی از این پژوهشها به شناسایی عوامل پیشبینیکننده بهزیستی تحصیلی دانشآموزان از جمله به نقش شفقت به خود پرداخته شده ولی تاکنون مکانیزمهای میانجیگر این رابطه شناسایی نشده است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی شفقت به خود با بهزیستیتحصیلی با نقش میانجیگر شادکامی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشآموزان انجام شد.
روش: طرح این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دورهی دوم متوسطه شهر تهران بود که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند.370 دانشآموز با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای و طبق جدول مورگان انتخاب شدند. پرسشنامه بهزیستی تحصیلی تومینن-سوینی و همکاران (2012)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز (1999)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد آرگایل و همکاران (۱۹89) و فرم کوتاه شدهی شفقت به خود ریس (2011) جهت جمعآوری دادهها استفاده شد. بررسی و ارزیابی الگوی پیشنهاد شده با روش تحلیل مسیر انجام گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد بین بهزیستی تحصیلی و شفقت به خود (0/01 P< ، 0/42 r=)، شادکامی (0/01 P<، 0/60 r=)، خودکارآمدی تحصیلی (0/01 P<، 0/44r=) و بین شفقت به خود و شادکامی (0/01 P<، 0/64 r=) و شفقت به خود و خودکارآمدیتحصیلی (0/01 P<، 0/23 r=) رابطهی معنادار وجود دارد. نتایج نشان داد که در رابطه بین شفقت به خود و بهزیستیتحصیلی، شادکامی و خودکارآمدی تحصیلی میانجیگری میکنند.
نتیجهگیری: یافته های این پژوهش نشان داد که دانش آموزانی که از شفقت به خود بالا برخوردار بودند و بهزیستی تحصیلی بهتری برخوردار بودند، دارای شادکامی بیشتر بوده و خودکارآمدی تحصیلی بهتری را تجربه کردهاند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/3/31 | پذیرش: 1402/2/10 | انتشار: 1401/10/3
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |